Translate

donderdag 15 maart 2012

Gedachte vs ervaring


Heb hier ook heel veel over nagedacht. En elke minuut was er een teveel. Je kunt "volgens mij" (en dit zet ik één keer neer, de rest moet je er bij bedenken, anders moet ik steeds "volgens mij" zeggen) niet met je denken de liefde begrijpen. Ze zijn haast elkaars tegenpool. Liefde is een ervaring, en de gedachte heeft hier niets te zoeken. Wil je de liefde slim spelen, heb je op voorhand verloren.
Je vraag, wat is nou echte liefde, is gesteld vanuit het denken. Je logica. Dit is een verkeerd uitgangspunt. Je zou de vraag niet moeten stellen. Sterker nog, je zou je gedachten juist moeten negeren, want kennelijk zit die je in de weg. Anders zou je liefde voelen, vanaf het eerste moment dat je denken stopt. Waar liefde is, is geen gedachte, geen tijd beleving.
Ik heb met mijn logica de liefde beschreven in 3-4 A4 tjes. Ik zal het jullie besparen, maar voor wie het wenst? I will please you. -laat je email achter-
Maar pas op, het lijkt logisch en kloppend. Het beschrijft liefde als mechanisme. Toch blijft de ervaring altijd nieuw. Er bestaat niet zoiets als liefde herbeleven. Liefde is altijd nieuw en anders, omdat alles altijd overal verandert. Het heelal is reuring. Alleen de geest, wilt de beleving in een kader vangen, en een beschrijving eronder plaatsen. Kijk!, dit is het.
Meer niet.

En dan een ander onderwerp wat je aansneed. Onvoorwaardelijke liefde, is een innerlijke afspraak naleven. En heeft niets te maken met een reflecteren op wat je ziet en voelt. Immers, ongeacht wat en hoe, je houdt toch wel van diegene. Dat lijkt weer op 'dingen aan banden leggen'

Uiteindelijk is het wat wij mensen ervan verwachten, en dan blijft er slechts de som over; verwachting - beeld van de situatie = oordeel. Dit is geheel afhankelijk van ieder individu. De een is teleurgesteld en zet zijn denken in werking in de hoop het te begrijpen. Helaas zie je vaak een neerwaartse spiraal. Liefde en denken, gaan niet samen.

Ik denk dat het kernwoord hier is; vertrouwen. Is het niet alleen wanhoop, dat ons ontevreden maakt?

Verder, zijn we voortdurend in strijd met onszelf, het gevoel en de gedachte. Daarom zeggen ze niet voor niets, eerst jezelf op orde, en liefde voelen, voordat je verder kijkt. Een ander kan het niet doen voor je. Ik las vandaag nog een mooie zin.

Paul Scherer;

“De liefde is verkwistend. Zij rekent niet, ze staat altijd rood”


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Kritisch = analytisch