Translate

donderdag 29 november 2012

Respect of niet?



http://plzcdn.com/ZillaIMG/7ed5a2a24c074fd3439f76b101e9d9b4.jpg

Het lijkt wel een soort van sociale modegolf om te verkondigen dat je ieders mening respecteert. Alsof het moet getuigen van een morele deugdelijkheid. Een schijn te werpen dat iedereen even belangrijk is dus daarom automatisch ongestraft, zonder kritische noot, zijn idiootste ideeën kan rondbazuinen. Alsof er bij voorbaat geen tegenspraak nodig zou zijn, omdat het allemaal niet belangrijk genoeg is, een strak beleid op de gegrondheid van ieders intrinsieke waarheidsgehalte na te leven.
Ik vind dat mensen veel te veel roepen dat ze andermans mening respecteren. Oja? Doe je dat echt?

Dan vind ik dat je geen onderscheid maakt tussen rationele gedachten en irrationele, en dat je dus daarmee niemand echt serieus neemt behalve jezelf.

Zo kan ik ook zeggen, dat je ieder het zijne moet laten, maar dat zal ik nooit zeggen, want ik geloof in één waarheid. En niet in een wereld waarin iedereen zijn eigen werkelijkheid creeërt en daar lekker in blijft volharden. Erkennen van datgene wat is, schept namelijk eenheid. Juist ja, en zolang iedereen zijn eigen waarheid creëert en ervaart, dan is er geen orde meer.

Maar we hebben het nu over meningen. Ik respecteer helemaal niet ieders mening. Dat zou absurd zijn. Iets gestoorders kan ik me niet voorstellen. Als je echt eerlijk bent, en je hoort dat iemand iets uitspreekt wat haaks staat op het jouwe, dan moet daar een fundamenteel andere kijk op de wereld achter schuilgaan. Wat die kijk verschillend maakt, is dat deze persoon anders dan jij, heel andere waarden koestert. Meestal het gevolg van ervaringen uit het leven, en opvoeding. Maar die dingen zouden eigenlijk niet mogen meewegen in je oordeel. Het feit, dat iemand een andere mening heeft, zegt veel meer dan slechts de mening. Deze andere mening is het resultaat van alles wat in zijn hoofd anders denkt dan jij.
Er zijn genoeg gedachtenstromen die min of meer overeenkomstig zijn. Het is de kunst om via de mening te achterhalen waar nu het verschil in zit. Los van die mening.

Wat iemand verkondigt, verraadt zijn waarden. Maar daarvoor moet je net even verder kijken, en niet vastlopen op die mening. Daaraan moet je, indien je wilt weten met wie of wat je te maken hebt, voorbij zien te gaan. Als iemand vindt dat nertsen best gefokt mogen worden voor hun vacht, om er jassen enz van te maken, zeg je ook niet: "Dat respecteer ik", want als je een beetje fatsoen in je draagt, spreek je daar je afschuw tegen in de hoop dat deze debiel even na gaat denken, in de hoop dat het kwartje valt. Als niemand elkaar corrigeert en eerlijk feedback geeft, wordt het een zootje.

De pijlers waarop een mening staat, zijn de extremen van ons kunnen. Je moed, oprechtheid en daadkracht wegen zwaar mee en bepalen grotendeels de vorm van alle mening bij elkaar. Maar natuurlijk ook inzicht en omgeving. Hoe ouder wij worden, des te groter is de kans dat je meerdere verschillen bent tegengekomen, en hebt kunnen overdenken. De mening van een puber staat vaak nog in de kinderschoenen. Maar iemand van 50 blijft bij zijn punt. De kans dat deze een radicale ommekeer in denken ondergaat, is nihil. Iemand die belachelijke dingen zegt in zijn jonge jaren, is onwetend. Maar iemand die belachelijke dingen beweert op oudere leeftijd, respectabele leeftijd, is onmogelijk. Misschien gedreven door woede of heeft kwellingen ondergaan, maar wat de oorzaak ook moge zijn, veranderen zal hij/ zij nauwelijks nog.

Ik sta open voor iedere mening, en commentaar. Of ik je mening respecteer, dat zal moeten blijken. Dat weet de toekomst alleen. Maar ik weet ook, dat indien iemand me een betere verklaring geeft, ik deze direct hanteer, en de mijne verwerp. Dat is niet omdat mijn mening fragiel is, maar omdat een andere altijd beter kan zijn. Toegeven is een woord wat voor mij overbodig is, want het doet me nooit pijn, ik ben je dankbaar. Toegeven is voor velen lastig. Ik snap dat niet. Ik hoop dat iemand mij dit kan uitleggen...

Ik ken mensen die in een debat of discussie nooit maar dan ook nooit zullen toegeven. Het is een ziekte. Ik vind het onsportief, want zodra je ze vast hebt, springen ze gewoon op een ander onderwerp, of doen alsof ze je niet begrijpen. Maar een debat is ervoor om elkaar tot andere inzichten te brengen. Dat gaat natuurlijk nooit als er een niet wil erkennen. 

Bovendien bestaat er voor mij geen grotere belediging naar iedereen die meer uit zijn leven haalt, door te zeggen dat we allemaal even belangrijk zijn. Nee, het is geen moreel juist ding om te zeggen. Hiermee ontken je alles wat mensen van elkaar onderscheid. Ontken je identiteit. Daarmee zeg je dat er geen verschillen zijn. Maar er is een verschil tussen gelijkheid en gelijkwaardigheid. We zijn gelijkwaardig, maar never nooit niet gelijk. Zelfs mieren hebben onderscheid tussen werkers, schoonmakers, en soldaten. 

Wij hebben slechte kunstenaars en goede kunstenaars. Slechte dichters (diegenen die je aantreft in de jury om andermans shit de hemel in te prijzen) en goede, en zo is alles in gradaties. Wij doen ons best, om onszelf te kunnen onderscheiden van de rest. Dat is niet verkeerd, maar goed. Dit is de reden dat wij elkaar kunnen verrassen en boeien, overtreffen en verbazen.

****************************************************************************
   EINDE                           EINDE                                EINDE                             EINDE                      
****************************************************************************