Translate

zondag 26 augustus 2012

Openklappen

We willen elkaar maar wat graag zien openklappen. Die momentjes dat we ons masker even afdoen. Wat we dan zien, is die gevoelige mens die zich eindelijk laat zien. Een fijn gebeuren, want, hij of zij riskeert het in jou aanwezigheid. Dit is een teken van vertrouwd zijn. Maar ook kan het uit wanhoop ontstaan. Zo van: "Dit ben ik en het maakt me niet meer uit wat mensen denken"

Stiekem wachten we tijdens die lange relaties en vriendschappen steeds weer tot dit soort momentjes komen. Dat het acterende ding, zichzelf toont. Even gevoelig en dus zwak als iedereen. Wij willen de wanhoop horen, het verdriet, de schaamte die iemand gevoeld heeft tijdens zijn eeuwig durende rol. Om te beseffen dat het allemaal toch niet echt is. Maar we kunnen nu eenmaal niet altijd zwak en gevoelig zijn. Zo komen we met elkaar niets verder. Schijn ophouden verhardt, maar boekt toch vooruitgang. Daarom laten wij het los, op speciale momentjes. Tijdens een kampvuur in de late avonduren, of slechts wanneer je met je partner alleen bent. 

Meestal schept dit een band. Omdat je elkaar op een echtere manier ontmoet. Daar tegenover staat, dat het net zo hard kan afschrikken. Zeker als je vermoedt dat achter het vermeende gezicht, een stoerdere persoon zit, als diegene die nu eigenlijk een angstig en onzeker haasje blijkt te zijn. Vooral jongens vergissen zich hierin. Eenmaal een vriendin, dan willen zij wel meer dan eens de fout maken, hun hart open te gooien, en volledig open kaart te spelen. Ze laten dan maar wat graag zien, hoe gevoelig ze eigenlijk zijn, en hoe die gedachten eigenlijk echt werken. Dit jaagt vaak schik op de gezichten van haar, en het is dan ook geen verrassing dat deze eerlijke knul het binnen de kortste keren weer alleen moet doen. Voor hem is het een verrassing ja. Voortaan toch maar iets voorzichtiger zijn? Het schijnt dat de vrouw van nature een beter actrice is dan de man. Volgens mij blijft ze daarom ook langer in haar rol, om garanties te waarborgen. Ik denk dat zij beter begrijpen, wat de gevolgen zijn van al te "eerlijk" zijn. Het is alsof je tijdens een veldslag vrijwillig je harnas afdoet. Waarom zou je jezelf domweg kwetsbaar maken? Ho ho,.. dit geldt dus alleen tegenover mannen hè!


Ja, het was die vervloekte eerlijkheid!


Openklappen is stom, want, ook in het spel, de rol of hoe je het wilt noemen, komt je echte aard ook aan het licht. Je hoeft niet te laten zien hoe kwetsbaar je bent. Dat alcohol dat proces vergemakkelijkt, en jou op die manier van je grootheidswaanzin bevrijdt, en eventjes terugzet op AF, geeft je misschien een eerlijke Harrie status, maar voor hoelang? Vrouwen houden volgens mij niet van slappe mannen. Hoe mysterieuzer de vent, hoe begeerlijker. Zij wil het liefst zo min mogelijk van hem weten, zodat zij constant verrast wordt. Zodra de man patronen vertoont, wordt het een saaie voorspelbare boel. Nee, wie zich sterk houdt, en niet bij elke aangelegen situatie de drama queen speelt, maar tevreden volhardt in zijn persoonlijkheid, dus de manier waarop je naar jezelf kijkt, die wordt vanzelf het voorbeeld en krijgt de superstatus. 

Dan blijft er één ding over. De reden dat wij de ander graag zien klein worden, is het moment waarop jij wint. Rollenspel. Met de nadruk op spel. Mensen zijn dol op spelletjes, en niet alleen bordspellen. Hier, in het dagelijks leven, spelen we honderden spelletjes. Natuurlijk niet kwaad of slecht, maar goed beschouwd is alles een spel. Alleen in verschillende vormen. Slapen is geen spel. Dan sturen wij niet meer, maar worden wij gestuurd door dat ding wat wij overdag bespelen...

Eerlijkheid en openklappen, waarom toch denken wij dat we op die manier meer punten kunnen scoren? Ten eerste verraad je je eigen tactiek. Het heeft daarom eigenlijk iets gluiperigs. Waarom zou er geen dubbele bedoeling inzitten, zoals we met alles wat we doen, proberen te winnen? We helpen een ander ook omdat we daarvan een innerlijke beloning krijgen, was het niet zo dat het nooit ongemerkt gaat en er altijd ook een extra bedankje van buiten komt. Het spel, ja het spel is gaaf. Het maakt de stomste dingen leuk en spannend. Ik heb het niet over het ziekelijke spel, waarbij alleen winnen centraal staat, en niet het vieren van het leven. Een spel is vermaak, en een goede besteding van tijd. Je grootste vrijheid. Men kan naar je redenen gissen. Men kan erover speculeren, en jij als enige weet wie je bent. Dat is toch lache?!

Ik denk dat het openklappen geen echt openklappen is, maar een extra listige zet in je spel is. Het heeft namelijk, - al zou dit geen opzettelijke streek zijn - alleen maar nadelige effecten. 
Vrouwen doen dit niet bij mannen, wel extreem bij hun vriendinnen. En hun vriendinnen zijn in principe de moordende concurrenten. Het zet je toch te denken. Dit is hun harde natuur. Het zal "vanzelf"gaan. Toch is en blijft het list en bedrog. Het meelij is een sterke troef. Meelij en sympathie opwekken bij je vriendinnen door herhaaldelijk open te klappen en je diepste gevoelens en kwestsbaarheid te tonen. Ze zullen dan minder snel geneigd zijn je liefde van je af te pakken. Het wordt zo een kunstmatige club van vriendinnen waarin opnieuw de rollen goed verdeeld zijn. Wie het zwakke schaap speelt, wipt misschien het meest. De rest daar omheen, de supportgroep, strijkt met de morele eer. Zij worden spontaan de intieme raadgevers van haar ziel. Dit is de ruil voor de onzekerheid waarmee ze anders had rondgelopen. Dan maar hulpeloos. De "vriendinnen" die best goede kanshebbers zijn, en waarschijnlijk zelfs een beter ontwikkeld meer variabel karakter hebben, zouden eigenlijk een betere partner vormen met haar kerel, maar omdat zij iets mooier was, kreeg zij het voordeel van de twijfel. Dit heeft zij natuurlijk allang voorzien, vandaar deze nieuwe rolverdeling. Geef ze een rol, door jezelf hulpeloos te presenteren. Het is een spontane reorganisatie in de pikorde, maar deze is niet echt. Dit is een ingebouwde garantie tactiek. 

Dus de man is de lullo die met zijn oprechtheid haar sympathie denkt te kopen, en de vrouw is de feeks die haar vriendinnen tot raadgevers maakt. 
Wij moeten met z'n allen wel een ongelooflijke hekel hebben aan onzekerheid. Spellen zijn dan eigenlijk al die trucjes om deels die onzekerheid te beperken. Dat kunnen wij onszelf niet kwalijk nemen toch? 


Identiteitsgebrek?


Leven met onzekerheid is toch veel mooier, of je nu wilt of niet. Het is spannender want alles is een avontuur. Avontuur is alleen avontuur door het uitblijven van garanties en zekerheden. Niets is zeker en alles is spannend. Moed. Alles draait uiteindelijk hierom. Moedige mensen, en minder moedige mensen. Ik geloof niet dat dit iets is wat je kunt leren na een bepaalde leeftijd. Dit moet in je kinderjaren worden bijgebracht. Zoals indianen hun kinderen tot echte mannen maken. Door ze te laten jagen op gevaarlijke dieren. Door ze te laten strijden met anderen. Pas dan zullen het eervolle mannen worden. Die spelen geen spelletjes. Dat is niet meer nodig. Want zij zijn!

Ik vrees dat de veilige factor van de samenleving, gelijk ook deels zijn ondergang is. Alles wordt nepper. Er zijn meer slinkse trucjes nodig, foefjes om je doel te behalen. Dat kan keihard aankomen voor sommigen, en een grote winst opleveren voor de ander. 

http://www.geheugenvannederland.nl/hgvn/webroot/files/File/extra/atlanticworld/atlanticworld1/tentoon2.html

Spelregels bij het handel drijven

"...De Directeuren van de West Indische Compagnie gaven aan de Nederlanders die zich vanaf 1624 in het gebied gingen vestigen nadrukkelijk opdracht om de Indianen vriendschappelijk te behandelen. Gouverneur Willem Verhulst, las in zijn instructies dat hij de Indianen met: "eerlijkheid, getrouwelijkheid en oprechtheid" moest behandelen."

http://nl.wikipedia.org/wiki/Wovoka

"...De Indiaan zou een spirituele herbeleving doormaken en in overvloed leven. Dit moest volgens Wovoka overigens gepaard gaan met een innerlijke oprechtheid: alleen moreel juist gedrag bracht geestelijke redding. "

http://books.google.nl/books?id=jF5jGI6ur6oC&pg=PA29&lpg=PA29&dq=indianen+en+oprechtheid&source=bl&ots=nn_PApczJp&sig=kuGBd6FOIHGpFu2K-xqQT1Gq3XQ&hl=nl&sa=X&ei=1WMyUI6pNIqU0QWdn4DoDA&ved=0CGIQ6AEwBA#v=onepage&q=indianen%20en%20oprechtheid&f=false


http://plzcdn.com/ZillaIMG/6df03b0c8b802eac585ea0c2c3335839.jpg

Indianen haatten de list, het waren de meest oprechte mensen die hier ooit op aarde rondliepen. Zij stonden in de natuur, waren er deel van. Het geeft je te denken...
Maar wie niet wint met eerlijkheid, wordt listig. De list, het bedrog, zij winnen van de moedigen. Daar stapt de list zo overheen. Maar liefde laat geen list toe, want dan geniet je niet meer. Liefde is puur en stelt ons open. Dan pas zie je de mens erachter. En het is niets anders dan dat verschil wat aangeeft in hoeverre jij listig bent. Vandaar dat openklappen bij de vrouw schrik kan aanjagen. Zeker als je nu bedenkt, dat zij dit wel, en hij dit niet begrijpt! Er mag geen verschil in zitten tussen je dagelijks handelen en intiem zijn. Is dat er wel, dan ben je de boel zogezegd aan het belazeren. Pas op met openklappen! Doe het niet, maar integreer je gevoel in je hele doen en laten. Wees niet listig! Het is een bewijs dat je geen moed hebt. Wie wil hier mee te koop lopen? 

Het gevoel van eerlijk praten hoort niet eens in je op te komen. De behoefte zou niet eens in je mogen ontstaan. En dan die mensen die anderen betichten nooit hun gevoel te tonen. In feite zijn zij een spel aan het spelen, en worden daar uiteindelijk zo dol van, dat ze niet langer daarin kunnen blijven volharden, en eventjes op dat ene moment laten zien dat ze wel degelijk mens zijn. Schiet toch op! Wie houdt wie voor de gek? 

Moed, alles draait om moed. Wie niet moedig is, en toch wilt winnen, zal liegen en bedriegen. 

~Wacht niet op de momentjes 
                 dat er eerlijk wordt gesproken.~

                                                   ~Het is de list bovenop de list~