Translate

dinsdag 5 juli 2011

Het bewustzijn

Sommige mensen beweren dat alles bewustzijn is. Toen kwam ik, of mijn brein, het maakt niet uit, op een ander idee ;)

"alles is bewustzijn?"..............Ik dacht aan deze; "alles is, óók bewustzijn" :)

En dan, dan denk je; 'Wat is bewustzijn dan?'>>tata ta taáááááááá

~Bewustzijn is je fantasie van de werkelijkheid~

Wie gelooft in de vrije wil? (Want die is er eigenlijk niet hé.)  Dus, vandaar de stelling hierboven...
Maar het kan dat er verschillende ideeën bestaan van iets als bewustzijn. Technische verklaringen botsen wel eens met observationele. (Wat we er doorgaans of gevoelsmatig mee bedoelen.) Iets is niet op één manier waar, maar vanuit een andere hoek bekeken net zo goed. Met andere criteria. Daarom is het wel eens lastig. Een wetenschapper zou zeggen, dat op het moment dat jij denkt dat je je vinger opsteekt op het moment dat jij dat zegt, daarom jouw wil vrij is, niet geldt, omdat er een meetbaar en zichtbare brein-activiteit te zien was, vlak voor je dat zei. Dit is de technische kant, en die valt niet te ontkennen. Daarom vraag ik me af, wie wel in vrije wil gelooft, en hoe die dit dan zien? Ik verwacht dat diegenen die in het bewustzijn geloven als zijnde de voorloper, met een eigen identiteit, ook in vrije wil geloven. Die twee gaan logischerwijs hand in hand.
In dat geval vrees ik dat je het met mijn stelling niet eens kan worden..

Ik beschouw bewustzijn dan ook als een getuige van onze eigen gang met leven. Een verstrengeling met fantasie waar verwachtingen en wensen samen ideeën vormen, en waar interpretaties naar gelang onze gemoedstoestand gekleurd worden, die van seconde op seconde onderhevig zijn aan onze biochemische routes, gevormd door alles wat om je heen gebeurt en reeds gebeurd is :)
Bewustzijn zoals ik deze beoordeel, is niet de voorloper. Elke dag worden we anders wakker. In onze slaap reset en herstelt de interpretator zich. Gaandeweg de dag, leeft het wezen op, wordt daarin de koploper, maar moet zich overgeven aan het systeem. Dit systeem waaraan het altijd onderhevig is. Onbewust, waarin het bewuste slechts de meetbare toplaag is. Denkwijzen functioneren als filters van bescherming en omgangsvormen en routines helpen het wezen zijn weg te vinden. Bewustzijn is hierin niet de introspectie naar het onbewuste, daar kunnen we niet bij. Omdat al het gedrag de afgeleiden zijn, van wat binnenin leeft. Het onveranderlijke systeem, de bron van het bestaan, het mainframe. De computer kan zichzelf niet zien, slecht een programma ontwikkelen om structuren te herkennen. Omdat het bewustzijn de afgeleide is, en functioneert als doorvoerhaven naar het onbewuste, is het eerder de lezer dan de brievenschrijver. De brief is al geschreven, maar wordt pas zichtbaar bij het openen.

Onbewust is direct, zonder brief aan jouw. Daarom ben jij niet, wanneer je dingen automatisch doet. Je bent er weer, zodra die vertraging erop zit. Met vertraging, ben jij. Jij bestaat in die fractie, die korte pauze tussen plan en uitvoering daarvan. Dat stukje daar ben je getuige van. Soms verdwijn je even, dan heb je rust. Sta niet teveel op de voorgrond, dan word je gestrest. Slapen is niets anders dan de regie over laten aan het zelf. Dan worden wij droom.
Overdag denken we te zijn, maar wij zijn, ons denken. En wat is dat denken?, juist, de getuige van het systeem. In een lichaam. Volg je het nog? 's nachts ben je niet, maar ben je in je droom net zo echt als nu je dit leest. Je lichaam reageert hetzelfde in je slaap. Je wordt bezweet wakker. Als je in je droom pist, pis je in je bed! Onbewust stuurt je direct.
Overdag heb jij de regie, of speelt je onderbewustzijn dan zijn echte spel?



zondag 3 juli 2011

De leugen regeert



~Dit is niet het verhaal van een gekrenkt hart, of geschonden trots. Nee, dit is een verhaal wat gezond fatsoen, menselijkheid en recht, tegen elkaar zet. Een logische analyse van ‘wat kan wel, en wat kan niet.’~

Wat kan en niet kan, zit ons meestal ingebakken. Dat leren we van kinds af aan. Foei!, je mag niet liegen! Vanavond eerder naar bed, zonder eten. En zo weten we wat wel of niet geoorloofd is. Maar ook krijgen we empathie, zo na de pubertijd, het inzicht je te verplaatsen in het gevoel van een ander. We leren wat kwetsen is, pas als we zelf gekwetst zijn. Want alleen dan, weet je hoe het voelt. Globaal genomen, is het niet lekker. Daarom hebben wij mensen een soort gemeenschappelijke afspraak. Iets wat ze moraal, fatsoen, of deugd noemen. We liegen niet, en zijn eerlijk, want zo leven wij zelf prettiger, en doen anderen geen pijn. Héé, makkelijk toch? Alleen schijnt het zo te wezen, dat sommigen onder ons, hier gewetensbezwaren tegen hebben. Want eerlijk zijn, kan in het eigen nadeel vallen, en hey, we denken toch zeker eerst aan onszelf, of niet? Natuurlijk, maar wie de bal kaatst…. Dan nemen we wraak, en liegen terug. Maar dat verwacht je toch zeker niet van je partner? Vertrouwen is het grootste goed, dat stuurt en draagt alles impliciet in zich. Een band schept vertrouwen, en vertrouwen bindt de band zeg maar.
Soms is het gedrag zo verdacht, dat er twijfels komen aan de oprechtheid van je partner. Dan probeer je diegene voorzichtig aan te spreken, en laat op een humane toon merken, waarmee je in de knoop zit, en of dat gedrag enige betekenis heeft. Anders dan de lieve woordjes. Want laten we eerlijk zijn, woorden komen snel en gemakkelijk, maar daden zijn een ander ding. Hoe leuk zou het zijn zeg, als iedereen echt eerlijk was over hetgeen hij zegt. Dat is gelijk een open deur voor bedriegers, want er is altijd een percentage goedzakken die wel woorden voor echt aannemen. Die zijn dan te vangen met; ’ik hou van je’ en dan is hun hele dag weer goed! Ja, woorden hebben wel degelijk effect, maar niet als je door de wol geverfd bent, dan wordt je achterdochtig, en dat is aan de ene kant goed, maar lullig voor diegenen die het wel menen. Dus nemen we een middenweg. We geloven het, onder voorwaarden. En trekken gedrag met woorden over één kam, en vergelijken. Klopt die rekensom niet, trekken we gelijk aan de bel! Verhaal halen. Eigenlijk zeggen we dit; “hallo, beste partner, je weet wel, ikke, je trouwste maat, ik heb het gevoel dat ik een partij verneukt word waar de honden geen brood van lusten.” Zou u rekening willen houden met mijn opmerking, want het is een voorzichtige indicatie dat ik me een partij verwaarloosd voel, en wie weet meer. Mijn argwaan ten aanzien van jou is aangeboord, en ik wil je niet in twijfel trekken. Ik wil fijn door het leven want ik houd van het leven, dat is o.a. de rede dat ik een partner heb, zodat ik mijn geluk met je deel, en jij het jouwe met mij. Indien je dat niet op prijs stelt, twijfelt en me daardoor ontziet, zeg me dat dan, zodat ik verder kan voordat het te laat is. (te laat refereert hier naar; het ontzien van je eigen inzicht, het negeren van die stem in je hoofd die zegt, ‘je wordt belazerd stommerd!”) en stug door geloven in de woordjes. Die snelle makkelijke woordjes die zo aangenaam klinken. Die in een klap je verstand verslaat, immers, we zijn goedgelovige beestjes, en koesteren altijd wat hoop. Hoop is best oké, maar het slokt je wel op, heel langzaam….