Translate

zondag 25 december 2011

De veranderende film cultuur

Gisteren keek ik een oude film uit 1928, het was een documentaire. "Expeditie Gobi-woestijn China"



Sven Hedin, met zijn groep, trok in 8 jaar tijd die woestijn door, met 300 kamelen en dragers, helpers. De film had geen geluid, en was zwart-wit. Geluid en tekst, ging op een aparte manier. De tekst was niet in een 2 regel veld onder in het beeld, maar op een eigen zwarte pagina, met witte tekst, tussen de beelden door. Het ging rustig, en je had goed de tijd om te lezen. In het begin las ik haastig, want ik ben deze tijd gewend. Snel haastig lezen, want de volgende regels komen eraan. Nee, hier niet. Je kon de tekst 2 keer lezen, en dan nog had je een beetje tijd over om de belangrijke woorden eruit te filteren.
Geluid was eraan toegevoegd, dus niet het geluid van het beeld. Het beeld was daarom extra rustig, en je kon de scheiding van beeld en muziek daardoor goed gewaar worden. De muziek was trouwens prachtig! De muziek bij de film, het geluid bij de beelden. Het hoorde en paste er wel goed bij. Het was heel erg mooi.
Zo zie je maar weer, dat zelfs zonder de filmtechniek waarbij beeld en geluid samen worden opgenomen, er heel goede alternatieven, zeg technieken zijn om dit te compenseren. De beelden waren trouwens niet versneld, wat je wel eens gewend bent van oude filmpjes, dat de mensen allemaal peper in hun kont hebben... Nee, de cameraman draaide goed aan het zwengeltje!
Het geeft je te denken, dat de situatie, ..goed, laat ik me beperken tot film, niet verbeterd is. Wat houdt het in, verbeterd? Voor mij is verbetering niet een methode waarmee gewerkt wordt, maar het effect van het eindresultaat. Het uiteindelijke effect op mijn ervaring van blijdschap. Dus als ik van 'de dikke en de dunne' in zwart/ wit film, vrolijker word dan een Disney film van nu, dan mag ik zeggen dat de tijd niet is verbeterd qua film. Als alle films van nu, mij minder vermaken dan de films van vroeger, dan geld voor mij dat alle films in tijd achteruit zijn gegaan op kwaliteit. Maar dat is gelukkig niet waar! Vroeger had je veel slechtere films. Maar dat lag dus niet aan de technieken!! (dat was een kwestie van cultuur)
Soms kijk je een film, en die blijft je bij. Sommigen blijven je je leven lang bij. Ik had dat met The blue lagoon, en De graaf van Monte Cristo en nog velen meer. Er zijn gewoon soms films die zijn uniek, in samenstelling, verhaal, geluid, en dan niet te vergeten de details, zoals het aantal seconden rustig kijken vanuit één beeldhoek, en de stilte pauzes! (heel belangrijk en iets wat je bijna nooit meer ziet in deze tijd) 
Tegenwoordig gaat alles snel, de montage stukken beslaan niet langer dan 2 seconden. vaak wordt hij binnen 0,5 seconden geknipt. Om zoveel mogelijk verschillende beelden aan je ogen voorbij te laten gaan. Weet je wie de film dan eigenlijk maakt? jij! Jouw eigen hersens verwerken dat tot een lopend verhaal. Het is niet meer rustig kijken, maar het wordt uitputtend. Vaak is de achtergrondmuziek veel te overdreven. Dat doen ze om de waardeloze beelden te overcompenseren. Maar-dat-lukt-niet. (niet bij mij) Veel mensen laten zich (naar mij mening) veels te gemakkelijk meeslepen in de muziek. Als het maar rumoerig en hard genoeg is, liefst erg chaotisch. Dan zitten we op het puntje van onze stoel, ons hart klopt sneller, en we denken dat de film dan ook wel goed zal zijn. In feite is dit de lichamelijke stress reactie op zoveel tumult in korte tijd! 
Nee, Expeditie Gobi woestijn, spot niet met de kijker. dit geeft je een kiekje in die tijd. Hier is een droom verwezenlijkt, en 8 jaar tot een unieke film gemaakt. Er is ook een boek van. 
http://dsr.nii.ac.jp/toyobunko/E-290.9-HE01-025/V-2/page/0005.html.en
Wat me het meest heeft geraakt, is de muziek die erbij is gekozen. Meestal is het de muziek wat voor mij de film volledig verpest. Als ik ergens een hekel aan heb, is het een strijkorkest bij me film! Dan ga je toch naar een concert en niet naar de bios? 
Zo heel af en toe, heel zelden, komt er iemand aan met smaak. Dat zijn ware kunstenaars onder ons. Mensen die aanvoelen wat past en wat niet. Ik prijs hen, die de kunst weten te verstaan, van achtergrondmuziek. Beeld en geluid, in feite moeten ze elkaar versterken. Moderne films, overtreft bijna altijd het geluid het beeld. Oude films andersom, maar deze, deze docu weet het te versterken, en krijgt van mij daarom een tien!

Het is ergens best schrikken, dat zo'n oude film, zoveel impact op je heeft, dus gewoon zo goed kan zijn. In vergelijking word ik een beetje boos. Waarom hebben we dit nu niet meer? Waarom moet alles sneller, en is deze techniek volledig vergeten? Het was zo ontzettend mooi! Ik pleit voor variatie, terug in de tijd, en nee, geen rotzooi, met semi romantiek, en die ouderwetse jurkjes met giechelende meiden, en een man in pak, hoed op en een sigaret. Dat nooit meer!


dinsdag 20 december 2011

Copy cat, niets is eindig

"Copy Cat, niets is eindig"



Eigenschappen, mensen en gedrag, we nemen dingen van elkaar over. Stukjes die we in elkaar aantrekkelijk vinden. Zo had ik veel baantjes in de tijd dat ik van vroege schoolverlater in de werkende wereld rondzeilde. Kwam met heel veel nieuwe mensen in contact. Ze leven nog in mijn gedachten, en ja, velen van hen, hadden bepaalde karakteristieke eigenschappen die mijn eigen gedrag veranderden. Als het ware nam ik ze over. Om de simpele reden, dat ik die van hen beter vond en meer bruikbaar. Het zijn kleine dingetjes die een ander je kan bijbrengen, en we zijn zo kort door de bocht allemaal een invloed voor en met elkaar. De beste eigenschappen geven we door, klopt, maar ook de beste eigenschappen nemen we van elkaar over.



Ik kan rustig stellen, dat ik niet alleen Emil ben, maar Emil + alles en iedereen die op een bepaalde manier indruk op me heeft gemaakt. Dat maakt me niet meer uniek, of wel? Natuurlijk wel, want wij kiezen zelf wie en wat we appreciëren.



Als ik een tabel van iemand zou opmaken, theoretisch, van alle eigenschappen die iemand samen karakteriseren, dan zou ik die persoon op papier hebben. Alles netjes verdeeld. De X-as geeft de waarde aan van grootheid en de Y-as allemaal eigenschappen boven elkaar. Het zou een heel lange lijst zijn, en natuurlijk kan dat niet, maar in theorie..., in theorie wel, en neem nu dat vel voor je en bekijk deze. Wat spreekt je erin aan, en wat zou jij, vergeleken met je eigen lijst, willen verbeteren? Want zo werkt de omgang met elkaar. door te doen, en te praten, worden die eigenschappen (data setpoints) zichtbaar. We geven stukjes van onszelf weg. En in die verbale overdracht maken we de balans op, althans, dat proberen we. Meestal laten we ons lekker verbazen. Het is ook vaak grappig, want wat je niet begrijpt, roept humor op.



Een clown is grappig, omdat zijn acties erg onlogisch zijn. Hij trekt zijn broek andersom aan, stoot telkens zijn hoofd, en geeft het idee weg dat hij ondanks zijn lage IQ, toch plezier heeft en vertrouwt op zijn gaven. In het schouwspel waarderen wij zijn inzet. In principe is het idee dat deze clown, met al zijn tekortkomingen, niet opgeeft, een duw in onze rug. Het geeft de mensen vertrouwen en dus vergroot het gevoel van veiligheid.
Wij gooien als mens indrukken in het rond. Wij geven al doende van onszelf, en dat wordt opgemerkt. Iedereen die er iets mee kan, zal niet alleen hiernaar kijken, maar dat ook deels of helemaal, integreren in zijn eigen gedragspatroon. Zo zou je kunnen stellen, dat wie goed leeft, -een voorbeeld is voor anderen- en dus eigenschappen bezit, die prijzenswaardig zijn, eigenlijk door blijft bestaan in de mensen die na hem komen. Tot ik weet niet hoe lang verder in tijd. Wie weet of alles wat we nu zijn, de moraal die we nu bezitten, allemaal stukjes zijn uit de gedachten van hen die ons zijn voor geweest, en bovenal, een voorbeeld zijn geweest?

Ik had toen ik 19 was, een meid leren kennen. Het was gewoon een vriendin van me, (en nog steeds) Ze was wel onzeker, dat kon je niet 1,2,3.. zien, maar dat werd duidelijk toen ze het gedrag begon te kopiëren van een ander meisje uit het dorp. Dat was het brutale alles durvende type. Binnen enkele maanden was Lee, haast veranderd in Nicole. Schijnbaar waren die karaktereigenschappen van Nicole meer bruikbaar en dacht Lee daar verder mee te komen. We moesten er echt aan wennen. Maar het was haar keus. dit was wat zij wilde, zo wilde ze liever zijn, en de omgeving moet er aan wennen. We zijn allemaal een onbeschreven blad, en we tekenen daarop, wat we mooi vinden. Dit blad kun je op uitwissen en herschrijven. De inkt vervaagd..



Er is gewoon een tijd in ons leven, waarin we delen van onszelf verruilen voor die van een ander. Omdat we geloven dat we daar meer aan zullen hebben. Dat is niet erg, en ook niet raar. Maar ik zou het stapsgewijs doen. stukje bij beetje en met uiterste zorgvuldigheid. Alles heeft zijn nadeel, en dat zie je niet . Dat weten alleen die mensen zelf.
Horizontale transmissie. In de biologie betekent het iets anders. Dat is bijkomend genetisch materiaal via bacterie of virus. Alles wat het DNA verandert zonder voortplanting. Horizontale transmissie is ook het van individu tot individu verspreiden van ideeën.



Daarnaast heb je nog de bekende "meme theorie" van Richard Dawkins. Het komt hier op neer; alles wat wij geloven, waar we overtuigd van zijn, dat geven we door, verticaal en horizontaal. We verspreiden gedachtegoed sneller dan onze genen. Zo kon vroeger een heel dorp of stad in rep en roep worden gebracht, door één spookverhaal. Je kunt een duizenden jaren oude cultuur veranderen, door een verhaal te vertellen. Het gesproken woord, heeft zoveel impact! Memes, het zijn gedachten die leven in ons hoofd. Overtuigingen, dingen die we geloven. Het is maakbaar en krachtig. Een film of documentaire kan voor eeuwig jouw gedachten doen veranderen. Die gedachten van waaruit je beslist en handelt. Genen zijn voor de bouw van ons lichaam, de memes verspreiden zich vele malen sneller. Zij vormen onze geest, ons denken. Zijn vele malen machtiger. Ze kunnen levensgevaarlijk zijn. Wat wij geloven, is waar wij op vertrouwen, is wat ons maakt.



Dus, gedrag, dat los staat van het geloof of idee, is eerder de handeling en manier van uitdrukken. Het is de presentatie van de persoon. Dit is wat we apart overnemen los van theorie. Daarnaast de theorie. Het denkraam van gedachten. Ook deze nemen we over. Uit boeken, mondeling, radio en tv. Het brein rekent in mogelijkheden. "Wat is bruikbaar?" Zo kun je bepaalde handelingen en gedragingen kopiëren van een persoon die qua gedachten totaal afwijkt van die van jou. Hoe iemand lacht, heeft niets te maken met hoe die denkt. Het zijn aparte stukjes uit die grote tabel.



Toch hebben mensen altijd geprobeerd, deze twee te integreren. gedrag dat past bij bepaald gedachtegoed. Klassen, standen en hun gebruiken. Etiquette dat past bij je soort. Tijden waarin gebruiken verplicht waren, anders werd je niet voor vol aangezien. Zelfs op je gedachten werd gelet! Sommige landen zoals communistische staten, hoefde je het niet in je hoofd te halen, om bepaalde dingen te zeggen! Maar hetzelfde gedrag, zoals in het leger, schept orde en eenheid. Het neemt de chaos weg, en vergroot daarmee de controle.



We zijn niet één, we zijn een menigte. We zijn als individu een menigte van eigenschappen in een lichaam. Een samenraapsel van bruikbare etiketten. Het idee dat veel daarvan gekopieerd wordt, en gebruikt door anderen, geeft me een goed gevoel. Dit is tevens je bewijs, dat goed gedrag beloond wordt, ook al zie je dat niet. De beloning is, dat je een voorbeeld bent geweest, en wellicht door leeft, en doorgeeft, van alles wat jij daar zelf aan hebt toegevoegd!

©Snijer productie