Translate

donderdag 15 maart 2012

Gedachte vs ervaring


Heb hier ook heel veel over nagedacht. En elke minuut was er een teveel. Je kunt "volgens mij" (en dit zet ik één keer neer, de rest moet je er bij bedenken, anders moet ik steeds "volgens mij" zeggen) niet met je denken de liefde begrijpen. Ze zijn haast elkaars tegenpool. Liefde is een ervaring, en de gedachte heeft hier niets te zoeken. Wil je de liefde slim spelen, heb je op voorhand verloren.
Je vraag, wat is nou echte liefde, is gesteld vanuit het denken. Je logica. Dit is een verkeerd uitgangspunt. Je zou de vraag niet moeten stellen. Sterker nog, je zou je gedachten juist moeten negeren, want kennelijk zit die je in de weg. Anders zou je liefde voelen, vanaf het eerste moment dat je denken stopt. Waar liefde is, is geen gedachte, geen tijd beleving.
Ik heb met mijn logica de liefde beschreven in 3-4 A4 tjes. Ik zal het jullie besparen, maar voor wie het wenst? I will please you. -laat je email achter-
Maar pas op, het lijkt logisch en kloppend. Het beschrijft liefde als mechanisme. Toch blijft de ervaring altijd nieuw. Er bestaat niet zoiets als liefde herbeleven. Liefde is altijd nieuw en anders, omdat alles altijd overal verandert. Het heelal is reuring. Alleen de geest, wilt de beleving in een kader vangen, en een beschrijving eronder plaatsen. Kijk!, dit is het.
Meer niet.

En dan een ander onderwerp wat je aansneed. Onvoorwaardelijke liefde, is een innerlijke afspraak naleven. En heeft niets te maken met een reflecteren op wat je ziet en voelt. Immers, ongeacht wat en hoe, je houdt toch wel van diegene. Dat lijkt weer op 'dingen aan banden leggen'

Uiteindelijk is het wat wij mensen ervan verwachten, en dan blijft er slechts de som over; verwachting - beeld van de situatie = oordeel. Dit is geheel afhankelijk van ieder individu. De een is teleurgesteld en zet zijn denken in werking in de hoop het te begrijpen. Helaas zie je vaak een neerwaartse spiraal. Liefde en denken, gaan niet samen.

Ik denk dat het kernwoord hier is; vertrouwen. Is het niet alleen wanhoop, dat ons ontevreden maakt?

Verder, zijn we voortdurend in strijd met onszelf, het gevoel en de gedachte. Daarom zeggen ze niet voor niets, eerst jezelf op orde, en liefde voelen, voordat je verder kijkt. Een ander kan het niet doen voor je. Ik las vandaag nog een mooie zin.

Paul Scherer;

“De liefde is verkwistend. Zij rekent niet, ze staat altijd rood”


Wanhoop niet! Wanhoop brengt je op een dwaalspoor


Twee theorieën, twee typen mensen -

"Brein-appen" Brein applicatie theorie

Iedereen kent de Iphone en soortgelijke mobiele toestellen. Daar zijn talloze te downloaden applicaties voor. Je zet er gewoon op wat je leuk vindt! Er is voor iedereen wel wat.
De brein applicatie theorie..., dit is een hobby voor de wat minder begaafden. Zij nemen een bepaald aantrekkelijk en of interessant stukje New-age tot zich. Ze horen ervan, kijken ernaar op tv, en dan voltrekt wel of niet de beslissing, ik geloof dit en voeg het toe aan mijn brein onder de noemer; "leuk!"
Zij verdiepen zich echter niet in alle regels. Ze kunnen er ook niet zoveel over vertellen. Zo kunnen er heel veel brein applicaties naast elkaar bestaan. Astrologie, tarot, Engelen, communiceren met overledenen, wichelroedes, aardstralen, aura's, noem het allemaal maar op.
Dit conflicteert niet met elkaar, omdat deze hobby's niet op logica en waarheid zijn gegrondvest, maar als losse leuke dingetjes zijn toegevoegd aan het repertoire. Nieuwe 'brein apps'. Het trekt ze aan, ze weten niet goed waarom. Gewoon interessant.
Ze houden van kant en klare concepten. Ze kopiëren het idee of gedachtegoed.
Stelling: ~Hebben ze zelf soms weinig fantasie?~


Pleister theorie; Een "pleister" over de wond

Deze theorie verklaart die groep mensen die er wel heel veel tijd in steken en zich grondig verdiepen. Meestal de meer intelligente mensen. Zij verdiepen zich in een of meerdere takken. Geen broodwinning, maar puur voor eigen lol. Het fascineert ze en ze delen het met mensen die ze goed kennen. Uit vrienden kringen en familie. De bekende reken trucjes. Letters en getallen, geboortecijfers, alles kan er een rol in spelen. Namen enz. Dit is best een werk, en het ziet er verbluffend uit. Helemaal als de uitkomst, een suggestief bericht, jou zelf de links laat leggen.
Waarom pleister theorie? Omdat ik geloof, zeker omdat mensen uit deze groep wel degelijk over een gezond verstand beschikken, en hun interesses op de spirituele markt ook veel beperkter zijn. Zij houden het bij 1 of 2 vormen. En lezen er boeken vol over, welke ze tot in detail begrijpen. Daarom ga ik ervan uit dat deze hele hobby een pleister is voor een onverwerkt trauma. Het stilt de pijn, en leidt af. Het verklaart ook de energie waarmee steeds meer details worden vergaard, en het enthousiasme waarmee ze werken. Het moet iets vervangen wat ze wellicht vroeger zijn misgelopen, een niet behaald doel bijvoorbeeld. Onafgemaakte dromen, niet behaalde doelen.
Het is ook erg oneerlijk om daarom alle mensen die zich bezig houden met bepaalde spirituele hobby's, over één kam te scheren. Het zijn sowieso twee heel aparte groepen, waarvan de Brain-appers, die overgrote meerderheid vormen. De pleister-hobbyisten kunnen trouwens naast hun vreemde hobby, over een zeer goed onderscheidingsvermogen beschikken. Heel kritisch zijn naar informatie. En dat is het paradoxale hiervan, als ze diezelfde kritische houding hadden tegenover hun astrologie of numerologie, dan waren ze er nooit mee begonnen. Dit veronderstelt dat er ergens een gat moet hebben gezeten, een blinde vlek in het beredeneren. De objectiviteit is in deze mensen selectief uitgeschakeld. Dat zou dan het trauma kunnen zijn, wat voorrang heeft boven de rede. Alles behalve die pijn...
Hoe de pleister hobbyisten erop zijn gekomen om zich te verdiepen in iets wat irreëel is, is te verklaren uit de ontstane wanhoop na die traumatische ervaring. Wanhoop maakt tijdelijk labiel, en er ontstaan gaten in je onderscheidingsvermogen. Deze ruimte wordt naar hartenlust opgevuld met iets 'nieuws' (denk aan handlezen, numerologie, astrologie) wat eigenlijk hetzelfde effect als hetgeen in je leven net is misluk, zou moeten geven.. Omdat deze "hobby's" iets magisch bezitten, een zekere boven natuurlijke lading, mits het waar zou zijn. En dàt is nou een vervelend punt. En om dit te versoepelen hoeven zij alleen nog maar hun kritiek op dit gebied uit te schakelen. Zo houden ze sowieso zichzelf niet voor de gek. Zo heb ik het effect van selectieve objectiviteit verklaard. Dit is een trauma vervanger. Trauma's kunnen een leven lang blijven zeuren. De vraag is; wat is beter? Na die vervelende gebeurtenis even door de modder en hopelijk daarna weer sterk terug, of kiezen we voor de snelle troost, met gedeeltelijke zelfverloochening? Ze hadden weinig te kiezen, want een mens is nu eenmaal niet meer bij volle verstand in wanhopige toestand. -we grijpen elke strohalm-




De gevoelsmens vs de rationeel ingestelde mens

-Geloof is altijd een keuze. En wat die keuze drijft zijn motivaties. Deze zijn afgestemd op hoop.-

- De eén vertrouwt op gunstige effecten in toekomende tijd,(mensen van waarden en principes)We vertrouwen op gezonde gedachten, (dit zijn rationele mensen)
Zij denken: "Wat waar is, is altijd goed, ongeacht of het in je voordeel is of niet. Principes zijn belangrijker dan eigen gewin."

- De ander rekent in dit moment,(gevoel bepaalt de keuze) Deze mensen spreken zichzelf veel tegen. Omdat hiervoor de context niet hoeft te veranderen, maar wel hun gevoel op dat moment. En deze bepaalt de richting, i.p.v de regel. Dus eenzelfde situatie, wordt telkens een andere beoordeling toegekend, ook afhankelijk van de persoon. Het is zeker niet fair, want zo krijg je ongelijke behandeling. "voortrekkerij"
Bijvoorbeeld; "als jongetjes vechten krijgen ze strafwerk, als meisjes vechten een waarschuwing.."
Voordeel is, gevoelsmensen zien eerder dan anderen aan je of je niet lekker in je vel zit, en ze zijn warmer in de omgang. Ze praten over gevoelens, -soms iets vaak- en winden er geen doekjes omheen.
Ander nadeel; Dit gebeurt dan weer wel in een sfeer van overdreven aanhang en interesse. Buitenstaanders worden min of meer "gedwongen" mee te gaan in deze trend, en anders voor koud aangezien. Ik noem het even zo, maar bot en gevoelloos is ook op zijn plek hier. Dit is natuurlijk niet zo, maar als buitenstaander, met een logica volgend brein, (die van de waarden en principes), kom je er niet gemakkelijk tussen. En aanpassen van de gevoelsmensen kun je vergeten, de aanpassing moet van jouw kant komen, omdat zij menen dichter bij hun gevoel te zitten.
Hekel punt, je zou denken, "ja dat klopt toch ook?" Nou nee, er is een verschil tussen. Zie je, de logische principe mensen, luisteren ook naar hun gevoel, alleen zij noemen het verstand. En als dat verstand zijn goedkeuring heeft gegeven, is het dus net of je naar je gevoel luistert. Het verschil is, dat de spirituele gevoelsmens, zijn logica actief negeert, en diens gevoel een overblijfsel is van onberedeneerd gedachtegoed, welke alle kanten uit kan gaan.



De farce van romantiek

Vanaf het moment dat je hem erin duwt, vanaf dat moment is het gedaan met de romantiek.


In dat moment verval je beide in een toegeven aan lust. De climax is behaald, en alleen kunstmatig kun je dit herhalen. Alleen voor hen die dit in spelvorm weten te vatten, is herhaling mogelijk.
Het nieuwe en de spanning brachten je naar de climax, die hiermee tot einde komen. Nu duik je beide een andere fase in. Een terrein waarbij je in directe openheid en toenadering belandt. De lichamelijke afstand is overbrugd, maar de geestelijke kloof is nog steeds aanwezig. Maar omdat het lichamelijke elkaar zo hevig aantrekt, ontzien beide partijen hun psyche, en verdrukken deze. Meningen, gevoelens irritatie punten van vóórs en tegens, ze worden allemaal tijdelijk weggestopt. Zo ontstaat een beeld van volledige eenstemmigheid, maar dit is een leugen. Er is op het geestelijk vlak nog geen contact gemaakt. De werkelijke misverstanden (al zouden deze er zijn) zijn in deze fase niet eens aan bod gekomen, en werden om het seksuele plezier genegeerd. Alles wat dit spel kon bederven, zal later onherroepelijk zijn intrede doen. En juist als het seksuele in gewoonte vervalt, en dit niet langer de hoofdmoot van het samenzijn is, en beide partijen in een meer open vorm van sociaal toegeven zijn beland, (meer gericht naar buiten) gaan we zien dat datgene wat voor de handigheid werd vermeden, nu als grootste storende factor het spel bederft.


Romantiek is helaas een zeldzaamheid, en dit is de reden dat er innerlijk om wordt gestreden. Al was het een alledaags gebeuren, dan zouden we ook niet onze gedachten wegstoppen om het seksuele spel niet te bederven. Dit maakt de romantiek zo hevig, en in die hevigheid gaan we dingen ontzien. Werkelijke waarden en zaken die belangrijk voor ons zijn, dingen die de partner zou moeten weten, worden weggestopt, in de hoop dat dit zich later vanzelf zal gaan zetten. Eerst het intieme contact, daarna praten??
En daar zul je achter komen. Een hardere en duidelijkere realisatie van de kloof tussen lichaam en geest kom je niet beter tegen dan op het terrein van liefde. Alleen als romantiek een vanzelfsprekendheid zou zijn, i.p.v. een zeldzaamheid, pas dan kreeg niemand de angst en daarmee de behoefte om zichzelf in de ander te ontzien. Dan maakten we ons niet druk, of jouw ideeën botsen met die van je mogelijke partner. Dan past de ander wellicht beter.
"Nood breekt wetten", in dit geval jezelf, je eigen leefregels en opinie. Alle versier trucks, boekjes, trainingen, zijn allemaal methoden jezelf weg te cijferen, en datgene te doen, wat tot resultaat leidt.
Pure romance is leven in het moment, zonder angst, maar met gezond verlangen en een open gezicht. 
Daarbij wordt natuurlijk niet gekeken naar effecten op lange termijn. Nee, de seks daad, en meer niet. Maar wat mannen willen is niet een snelle wip scoren, maar intimiteit ervaren. Erkend worden, en geliefd zijn. Maar omdat dit te ver weg lijkt, proberen we de snelle manier. Niet wetende dat deze 'manier' de reden is dat je nog verder van de kans verwijdert, echt je doel te verwezenlijken. Die mensen die one-night stands doen, hebben meestal een sterke bindingsangst. Ze spelen de klootzak, om aan die intimiteit te ontkomen. De geestelijke intimiteit die volgt op de lichamelijke! Zij komen nooit verder dan tot het niveau van het lichaam. Geen wonder dat voor sommigen een goed uiterlijk alles is, want meer is er in hun beleving ook echt niet.
Romantiek kan alleen bestaan in afwezigheid van angst. Omdat angst je transformeert en je in een persoonlijke defensieve staat brengt over je zwaktes. Misschien zijn het wel juist die zwaktes, die de partner in je zou kunnen waarderen. De kwetsbaarheid in een mens, zegt meer dan dat wat sterk in hem is.

Een zweef-teven tijdperk

Help, ik kan er niet meer tegen. Ik weet nu wel dat de wereld vol is, en het overal druk is, en dat er mensen zijn met problemen, eenzaamheid en liefdeloze levens. Maar dat er dan ergens ook maar één gluiperd hoeft op te staan, met een vredige glimlach, die een boek schrijft met sappige woorden, waarin beschreven staat hoe je blij met jezelf kunt worden, daarmee ook direct een bestseller schrijft, vind ik erg jammer.
Bekijk een interview met zo'n geweldige healer/ster, en alles wat ze zeggen is diezelfde non-informatieve ratel van clichés. Accepteer jezelf? zo hé die had ik nog niet gehoord!!
Gadverdegadver, schiet toch eens op. En waarom hebben zo velen daar die smakeloze behoefte aan? Hoe kan je leven zo miserabel zijn, dat je leugens koopt van oplichters, van meestal ongeschoolde domme zwetsers, om jezelf mee te troosten? Hoe is dat mogelijk, om echt alleen maar met je symbolen hersenhelft, die van de kleuren en abstractie, te luisteren, en daarbij volledig je logica te negeren?? Hoe?!
Want er staat echt niets in die boeken dat enige inhoudelijke waarde bevat. Het is een berg met lieve woorden mensen! Allemaal kleine aaitjes over je bange kind. Allemaal ballonnen voor je schaafjes, allemaal gekleurde pleisters voor elke druppel bloed.
Hupsa daar komt weer zo'n boek uit, in felle kleuren, met een titel die kort uitlegt dat het lijden vanaf hier stopt! Het is een titel met een troostende tekst. Diegenen die troost zoeken, herkennen meteen het boek. "Hier!! Hier lig ik, vol met troost! Koop mij maar, "healing voor de ziel" Quantum genezing", Deze dan, "Leven in liefde met jezelf" Zal die het doen dan? Zou het? Ik vrees van niet.
Weet je wat ik denk, het is weer gewoon het semantische effect wat die troost geeft. Het zijn de zachte woorden waar je met je ogen over glijdt. Elk woord is in ons brein gekoppeld met een gevoel, ervaring. Die boeken buiten dit effect uit. Totdat...., totdat je ervan afhankelijk bent geworden. Juist.., als een drug. Alles wat je afhankelijk maakt is een drug.

Als je een spiritueel boek leest, en er wordt je gezegd; 'hervindt de balans in je leven, balans is wat je nodig hebt', dan ben jij als lezer geneigd te denken; "ja balans, dat is zeker goed! Dat heb ik nodig" Je erkent de waarde van balans, je bent het er fijn mee eens. Dat alleen al, geeft je een goed gevoel. Lekker herkenning vinden hè? Alleen alles wat je zou moeten doen, om die balans in je leven te krijgen, doe je niet... Volgens mij ontstaat balans uit een zekere continuïteit van bezigheden, en niet het lezen van het woord! Het beamen van de noodzaak het te hebben. Twee heel verschillende dingen. Om gelukkig te zijn, is in de eerste plaats niet het boek te lezen dat zegt hoe je gelukkig moet zijn. Hoe belangrijk balans is, of bewustzijn is. Nee, om bewust te zijn, is misschien wel in eerste plaats vereist dat je ziet en snapt hoe dit boek wat je gekocht hebt, werkt! (help)

Een Christen haalt zijn motivatie uit de bijbel, een Moslim uit de koran. Ze weten wat ze kunnen verwachten, en als ze nieuwe fundamentalistische brandstof nodig hebben, volstaan een paar bladzijden...
En depressies blus je uit met spirituele hotemetotem. Felle kleuren, bloemen, glimlachende/ grijnzende oudere vrouwen, of mid 50 grijze mannen... (single natuurlijk) Ze zijn heel begrijpend, en vertellen hoe je jezelf kunt genezen. Meestal komt het hier op neer;

Past u op voor de clichématige confrontatie!!! Wie hier niet tegen kan, sla 1 alinea over....
Geloof in jezelf, denk aan leuke dingen, zeg niet dat je iets niet kan, wees goed voor anderen, vooral veel voelen, bewust zijn, en het gaat veel en veel verder. Iedere schrijver geeft een eigen draai aan hetzelfde fenomeen. Vrede -liefde -rust-ontspanning, voel je het effect al van de woorden? :)
Zal ik even doorgaan dan? "Liefde, zachte armen, wolken, blijheid, kinderen, ziel, rust, kussen, troost, dieren, vrijheid, kracht, samen, vrolijk, zachtheid", (laat de woorden hun effect maar doen) zo werken de spirituele boeken, met natuurlijk her en der zelfstandig naamwoorden, bijvoeglijk naamwoorden en lidwoorden ertussen....
(ik heb even Gregg Braden aangezet,http://www.youtube.com/watch?v=vRQeIsfQtE4
een idioot vanjewelste en terwijl ik met afgrijzen luister naar deze gek, probeer ik een rijtje te maken van de lulkoek. Meneer praat over wetenschap om zich te scharen bij de deze tak van beroeps beoefening. (ik noteer snel wat ik hoor....)
'2001 sept 11, satellieten!! (klinkt als complottheorie) vreemde signalen van satellieten, magnetische veranderingen, wetenschap had het nooit eerder gezien, spikes te zien op die data, nadat een vliegtuig in tower vloog. Wetenschap is vals op twee dingen; het ziet geen verbanden, alleen losstaande dingen. enz enz. ik stop dit wordt me teveel! Deze man is krankzinnig, maar zijn boeken verkopen geweldig.' wat erg....Denk echt dat onze Gregg lijdt aan schizofrenie ofzo. Want waar de hele wetenschap niet in slaagt, daar komt het feitelijk op neer, dat weet hij wel!!
Drugs, leugens voor het feel good gevoel. Geef mij mijn portie, dan kan ik weer voort! Gregg is de dealer, hij moet nieuwe leugens verzinnen, i.p.v de coke te versnijden. Het zijn andere dingen met eenzelfde doel. De dealer verkoopt een middel, dat middel heeft effect. Gregg verkoopt zijn middel (het boek) en de effecten zijn zinsbegoocheling. Een tijdelijke rust van binnen, een troost, net als de drugs een afleiding zijn. Alleen ieder kiest zijn manier. De een gaat voor alcohol, de ander rookt, weer een ander slikt pillen van de dokter, en een ander gebruikt niet-geregistreerde stoffen, van de nacht apotheek. XTC, en snuif in pakjes. Allemaal hebben we onze methoden. Liefst niet nodig om het op een van bovengenoemde manieren te doen. Dat zijn, zoals u al begrepen heeft, "de snelle manieren" Want om weer gelukkig te worden, kost tijd en moeite, maar bovenal geloof in jezelf, en anderen. Oeps!, laat ik nu maar stoppen, voordat u deze tekst misbruikt!!

We hebben het niet altijd gemakkelijk. Leven pakt ons op, en vaart een onaangename koers. Het is verleidelijk om die snelle weg te kiezen, waarmee we even tijdelijk weer terug zijn waar we waren. Weer even die rust, even dat feel-good gevoel vast.. Maar al gauw zakken we terug! Omdat de oorzaken niet zijn aangepakt. Het enige wat we doen, is erkennen van wat goed is. Daarvoor kopen en en lezen we de verhalen van hen die op onwetenschappelijke wijze verdienen aan jouw leed. Het helpt je echt, eventjes... Het geeft je een hand, het voelt goed! Maar weer zakken we terug, want we kunnen het niet zelf. En zelf is wat je moet, samen maar toch ook alleen, zonder mooie woorden, moeten we dat wat mooi en waardevol is, Waar Maken.

We leveren vrijheid en strijdlust in voor half-bakken oplossingen. Onze ruggengraat wordt week, en we verslappen. Maar we hebben nieuwe dragers gevonden! Zij begrijpen ons en dragen ons, of niet? Of zijn het gestoorde idioten waar wij als hulpeloze mensen teveel op vertrouwen?De mensen die doen alsof zij het weten, maar zonder de hulpeloze, nooit zo welvarend waren geworden. Dan stonden ze in een fabriek aan de lopende band! Het lijkt verdomd veel op een spel, met zieke regels. De ziekte erin is, dat wij geneigd zijn onszelf weg te cijferen, en alles op te hangen aan die illusie. Waren die boeken niet in eerste instantie jou als lezen sterker te maken? Nee! Want als je echt sterkt was, had je hun niet nodig. Deze mensen maken je afhankelijk, en komen met steeds nieuwe vreemde theorieën aandraven om je meer en meer te verwarren. 
~Ik zeg; Pas op! Dit werkt nog gemener dan alcohol en drugs! Dit werkt op het niveau van je denken, je perceptie van de wereld. Deze gluiperds knoeien, al of niet bewust van wat ze uitkramen, met je besturing!~
Maar jij bent het die informatie toelaat. Jij stelt je grenzen. Wees daarom selectief naar wie je luistert. Kijk naar de bron, wie zegt dit, waarom wordt dit gezegd, voor de spreker of voor het publiek? wie wordt hier beter van? enz enz...

Sociale dissociatie en strategieën dit te maskeren

Dit stukje heb ik geschreven omdat ik in mijn leven, veel geconfronteerd word met dit onderwerp, zowel via TV, als in sociale kringen. Ik generaliseer hier, omdat het lastig is precies aan te geven waar de grens ligt. Natuurlijk zijn er heel veel lagen in spiritualiteit, en ik bedoel de onderste. die de meeste onbegrijpelijke claims maakt. Ik ga ver door de vergelijking, maar dit is ter illustratie. Ik daag de lezer uit, met een open houding deze twee voorbeelden naast elkaar te leggen, omdat ik meen dat er in de ruimste zin van het woord, overeenkomsten zijn. Ik zeg niet dat ze hetzelfde zijn, maar het mechanisme volgt eenzelfde route. Dit is mijn visie. je kunt het ermee eens zijn, je kunt het ook niet. daar gaat het niet om. Ik wil niemand bekritiseren. Toch is dit onvermijdelijk. Het doel van dit, is niet mensen aan te vallen op hun in mijn ogen, verkeerde geloof, bezigheden of interpretaties van de wereld. Maar te waarborgen voor een duidelijk onderscheid tussen fictie en echt. Omdat ik meen, dat je ideeën van de wereld, je gedrag met alles wat dit behelst, beïnvloed. En zeg nou zelf, radicale beschouwingen, leuk of niet, kwaad kan het in ieder geval nooit om de andere kant eens te bezien. Groet, en veel leesplezier toegewenst. 


Wie zegt dat hij Napoleon is, krijgt al snel het stigma schizofreen. Logisch, want dat ben je ook. Het blijkt dat schizofrenen dit doen ter overcompensatie van een groot minderwaardigheidscomplex. Door zichzelf in te leven als Napoleon, zijn ze ineens groots.
In de maatschappij is geen ruimte en geen begrip voor deze manieren van doen. Het is niet geaccepteerd. Een schizofreen zoals bestempeld door de anti-psychiatrie heeft een groot probleem met contact maken. Hij raakt in isolement. Waandenkbeelden zijn voor hem dan manieren om uit de depressie te geraken. Ook al weet de patiënt zelf dat het niet spoort, het is meer een tactiek.
Vaak denken mensen dat ze een heilige zijn, zoals Jezus. Meestal een bestaand personage die dan gekopieerd wordt. Het is een manier om de eigen gekte af te leiden in een sub-realiteit, om zodoende de eigen gekte erin kwijt te kunnen. Eenmaal door die deur, is het lastig terug. Dit werkt, dus dit houden we vast. Alles wat troost biedt, alles wat nu uitkomst biedt, wordt een gereedschap.
Het zijn defensie mechanismen, om het hoofd boven water te houden.

Zo is het ook met spiritualiteit, de aura's de engelen, handlezen, kaarten leggen, reïncarnatie enz enz.. Ook dit is een vlucht uit de realiteit naar een sub-realiteit. Hierin voelt men zich veilig. hierin kan men zijn gekte kwijt. Er is echter één groot verschil;

'hiervoor is wel ruimte, en dit is allemaal wel geaccepteerd'

Al zou spiritualiteit zoals wij deze kennen, niet langer algemeen geaccepteerd worden, zoals ze nu is, dan zouden alle bedrijvers hierin hun * erkenning *(wat eenzelfde therapeutische waarde heeft als de verpleging in een goede geestelijke instelling) kwijtraken, met als gevolg, ontreddering en afglijden tot het niveau waarnaar de waanzin zoals deze begon, in zijn oorsprong al naar neigde.
De spiritualiteit was niets meer dan een tussenstation, waarin de verwarde mens feedback kreeg, steun en troost. Een jarenlange consolidatie die hem enigszins stabiel houdt, zich te blijven bewegen buiten de poorten van een geestelijke instelling. 

* als je de boeken leest voel je je nooit bekritiseerd, en je zult geen gevoel ervaren dat je ook maar iets fout doet. Alles wat je doet is goed, het kan alleen nog beter. Beter refereert hier naar een nog meer lulkoek accepteren, waarna je zult zien dat je nog dichter in de prijzenswaardige tuin danst van de schrijver. Daar wil je bij horen, want deze representeert een alwetende persoon. Goeroe


Een mooi voorbeeld ter illustratie dat spirituele aannames geen echt geloof betreffen, maar een min of meer gedwongen keus is, is wanneer je met wetenschap, bepaalde waarheden, en redenen aankomt. Dan wordt men al snel geïrriteerd en ze nemen vaak een defensieve houding aan.

"kom niet aan mijn fantasie!"

Analyse is not done! Onderbouwing van argumenten is not done! Het vormt een bedreiging met hun realiteit. Een schizofreen denkt en spreekt vaak in symbolen. Dat doet de spiritualiteit ook. Zachte woorden, zoals zielen, energieën, aura's, lichtwerkers, liefde zus, harmonie zo....Het zijn allemaal geen concrete dingen. Niet aanwijsbaar en niet tastbaar. Wel is er een grote markt voor, en deze stroom wordt continu gevoed met nieuwe ideeën en vreemde theorieën. Het meest opvallende is, dat er nooit gevraagd wordt HOE, hoe de dingen zijn zoals ze zijn en hoe dat werkt. Mechanismen worden nooit genoemd. (dat kan ook niet want zoals iemand roept Napoleon te zijn, en zoals iemand roept je aura te zien, ze zijn beiden even gek). Jammer is, dat de eerste groep denkt dat hij geestesziek is, dit erkent en hulp zoekt, en de tweede groep "denkt" van niet! De vraag is niet zozeer of ze het weten of niet, dat zal gerust wel. (het kwaad of snel geïrriteerd worden als je vraagt hoe dat kan en waarom wetenschap daar niet over vertelt) Het is meer dat er ruimte is, en deze tak van hobby echt geaccepteerd is. Spiritualiteit neemt een grote groep voor haar rekening, waarin heel veel mensen hun gekte kwijt kunnen. Eén grote cover-up. Zonder spiritualiteit puilden de gekkenhuizen uit! Daarvoor is simpelweg geen tijd en geld, en mensen moeten tenslotte functioneren, en het liefst met het idee gezond te zijn. Met het benodigde zelfvertrouwen. We kunnen moeilijk zeggen tegen al deze mensen (kijk publiek van Derrek Ogilvie inclusief) dat ze helemaal van de pot gerukt zijn, en psychiatrische hulp nodig hebben. Helaas wordt een groot deel slechts nieuwsgierig gemaakt, en dit is gelijktijdig het gevaar. Je wordt in die gekkigheid langzaam meegezogen. Je begint met een steentje om je nek, en eindigt met heel verknipte ideeën van de wereld. En je denkbeelden van de wereld, hebben invloed op je gedrag!

"De zwevers onder ons, de spiritueel begane mens, begeeft zich veilig onder een grote paraplu die hen beschermt tegen kritiek." De boeken staan zo vol van onzin, en er is geen etiket voor die waarschuwt met de tekst;

Waarschuwing! "Inhoud is nergens op gebaseerd"

Heeft een mens geen recht om te weten wat wel en niet waar is? Als alles gepresenteerd wordt als waar, hoe kan de wat minder slimme mens zichzelf dan beschermen tegen deze onzin? Sprookjes hebben hun genre, detectives hebben hun genre, ja spiritualiteit ook, alleen het woord spiritualiteit heeft helaas, (en dit is het grote probleem) niets fabelachtigs, maar wordt geassocieerd met realiteit. De lading die het woord dekt, is helaas non-fictie! Het is werkelijk menens! En DAT maakt het verschil.

Voor je het weet, sta je op het niveau van een schizofreen. Hoe werkt dit?

Copingstrategie, datgene hanteren wat uitkomst biedt. De ideeën in de spirituele boeken steunen het maatschappelijke ongemak. De onvrede die men heeft, het geringe contact, het gevoel van emotionele verwaarlozing, wordt opgevangen door de sappige schrijfstijl. Je profiteert er alleen van, als je het aanneemt. Dus erin gelooft. En om die troost in ontvangst te nemen, moet er heel veel aan de kant gezet worden, en heel veel nieuwe inzichten' voor lief worden aangenomen. Totdat je zo vervreemd bent, en deze kromme gedachten zich hebben gemengd in je semantisch raamwerk, dat je jezelf gelijk hebt gemeten aan een echt geestelijk zieke. Maar we houden het verschil over, tussen diegenen die weten dat ze gek zijn, en diegene die vinden van niet!

Etiketteren die handel!