Translate

zaterdag 19 november 2011

Parasitaire liefde en offer liefde

Waarom is het zo, dat wij vaak een korte heftige relatie opbouwen die met ruzie en jaloezie eindigt?

Misschien omdat de liefde ons iets geeft, en op het moment dat die "band"er niet meer is, er geen liefde meer is, en krijgen wij niets meer. Dat lekkere gevoel, die roes..
Het voelt fout, je weet dat het gek is, maar toch eis je je deel. Je kunt zelfs kwaad worden als je dat ene belangrijke niet meer krijgt. Ik zeg, krijgt, want je bent tenslotte afhankelijk. Liefde geeft, mits beide partijen overeengestemd acteren naar elkaars wens. Ik hoef geen voorbeelden te noemen, we weten ook dankzij studies, dat een relatie hetzelfde effect heeft als een drug. En als dat ineens ophoudt, omdat een van de twee een ander heeft, komt dat keihard aan, en we worden half krankzinnig. soms zo erg dat mensen zelfmoord plegen. In de meest milde gevallen, schelden we, stalken we, sturen boze brieven, en praten we slecht over elkaar. De echte harde mensen onder ons, kunnen zich erin berusten, en zijn na een paar weken zonder al teveel ellende weer op de rails. Misschien omdat zij liefde niet beschouwen als een gevoel dat slechts geeft?

Als liefde een gever was, dan rekende deze goedzak alleen maar in de plus, en nooit in de min. Maar feit is, dat de min achteraf, veel dieper gaat dan de plus! Het is de regel van 3.

Nu de offer liefde. Opoffering. Het is een manier van erin gaan. Hoe je in de relatie staat. Als een junk, of als een gever. Wil je alleen hebben, of geniet je van jouw betekenis voor de ander? Als gever zijnde, krijg je ook, maar het verschil zit 'm hierin, dat je focus daar niet ligt. Als jij met de ander bezig bent, en je in je partner kunt verplaatsen, dan vind je zelf de rust en bovendien bouw je aan duurzaamheid. Slechte relaties zijn relaties tussen egoïsten. Zij willen alleen maar krijgen, en eisen hun deel. Desnoods met geweld! Dat is geen liefde mensen, dat is wederzijds parasitisme.
Ze delen beiden mee in het effect van hun samenzijn. Daar hoef je niet met goede bedoelingen in te staan, dat heeft de natuur er al helemaal ingebakken. Je kunt in zekere zin, zonder liefde en opoffering profiteren van het effect, alleen krijg je harde klappen als één van de twee plotseling andere plannen heeft. Dan rekent die andere egoïst nog op zijn portie wat niet komt, en wordt natuurlijk boos. Tja...

Dat kan niet bestaan in offer liefde. De echte vorm, waarin het geven van liefde, en het zien van het effect in harmonie zijn. De reactie van je partner bepaalt precies hoeveel jij geeft. Het is niets anders dan een vorm van liefde die zich per moment laat sturen, niet op afspraak.
Ik zeg ook niet voor niets; 'een relatie kun je niet hebben' want dan leef je een afspraken verband. Nee, een relatie is er, of is er niet. Alleen in zijn beschrijving, niet in zijn bepaling.

"Wij zijn in relatie, wij hebben er geen"

Want iets hebben, betekent dat het een ding is, en dat er regels aan verbonden zitten. Waarop anders kun je het beschrijven, dan aan zijn kenmerken?
Wij moeten niet verwachten, want verwachting is leven in de toekomst, en dat maakt de band kunstmatig. Wel kunnen wij genieten, en reageren op acties en reacties. Hoe meer verwachtingen wij kweken, des te meer neigt de relationele band naar die parasitaire. Het is een evenwicht.
Een stabiele relatie is er een die heen en weer gaat. Die verschuift, dan naar het offer, dan naar een afwachtende houding. Niemand slaagt erin, alleen maar te offeren. Puur om het simpele feit, dat iedereen wel eens een slechte dag heeft. En we daarom niet altijd zo'n edele houding kunnen uitdragen, ook al zouden we dat wel willen. Soms zijn we gewoon onmachtig over onze eigen norm.

Kunstmatige relaties, die ik de ongezonde noem, omdat deze achteraf een verraden gevoel geeft, en veel ellende. Hierin wordt veel verwacht, en men stelt graag regels op. Als in een spel. Dat maakt het voor beide parasieten gemakkelijk, want zo kunnen zij hun geven afstemmen aan het nemen. En wanneer zij beiden de balans hebben opgemaakt, kan er eventueel nog wat gebekvecht worden over bepaalde offers die teveel zijn. De compromissen.

Tot slot; Liefde zoeken is de eerste stap naar verderf, want dit is een verwachting najagen.

Ze zeggen toch dat liefde bij jezelf begint? Nou dat betekent niets meer dan liefdevol in de wereld te staan. Liefhebbend. Dat kan op zijn beurt weer, als je ook tevreden met jezelf bent, dus over een zekere innerlijke trots beschikt. Een tevredenheid uitstraalt. Daarvoor moet je je best doen! Dit is de rede dat evolutie de juiste kant opgaat, de besten planten zich voort. Vrouwen vallen op succes, niet omdat ze sletterig zijn, en dure dingen willen, maar omdat ze geen loser willen. Liever een die wel zijn best doet! Die zit vanzelfsprekend goed in zijn vel, en is tevreden en trots. Is minder geneigd zijn goede gevoel van de ander te verkrijgen, maar liever zijn goede gevoel deelt.
~Je vult elkaars leegte nooit op, maar deelt van wat je over hebt~

En als je geeft, en daarbij niets verwacht, maakt het je dan nog uit, aan wie? Het echte offer, is doelloos....

vrijdag 11 november 2011

De datingsite



~de ontmoetingsplek voor narcisten, gladjakkers en druiloren, slijmprikken en seksverslaafden, wino's en freaks~

De man, vaak een sufferd vanjewelste, eerlijke beschrijving inclusief levensverhaal. Half kalend op de foto met auto, zijn grote trots. Oeps, even niet beseffend dat de vrouw hem uitlacht, snel wegklikt en doorzoekt naar de man in pak. De gladjakker. Goed inkomen, en erg met zijn werk behept.
De vrouw, altijd zo eerlijk en lief, zo vrolijk en spontaan. Ja vast! bijna 2/3 heeft minstens twee van deze termen in haar vaak zeer beperkte ingekorte beschrijving, als er al een beschrijving staat! Vaak moet een grijnzende foto voldoen, en als je meer wilt weten, dan vraag je maar! (verwacht alleen geen reactie terug) Nee, veelal heb je te maken met de vrouwelijke narcist. Elke reactie beurt haar somberheid weer op. Het geeft haar die kleine kick, waar ze zo gretig op zat te wachten. ("werkte die foto toch!, en hoef je jezelf niet zo bloot te geven")
De druiloor. Arme jongen, snap je nu nog steeds niet hoe het werkt? Ze kijkt niet naar je innerlijk, zij weet aan die foto ook wel dat je over je heen laat lopen. Je kat of hond het enige aard-wezen is dat je troost biedt, en zit echt niet te wachten op liefdesbrieven en bloemen 3 maanden nadat zij het met je heeft uitgemaakt.
De wino. Vaak een vrouw tussen de 50-65 die reeds lange gewend aan haar dagelijks troost in fles, ook tot de ontdekking komt dat wellicht een goedzak ook comfort kan bieden. Maar tot haar schrik bekomt en achteraf beter begrijpt waarom ze toch ooit met drinken was begonnen. Zij staat enigszins triest op de foto, om je niet teveel verwachtingen te geven, daar ze van zichzelf ook niet al te hoog meer van de toren blaast.
Het zijn een aantal pogingen, om achteraf met minder spijt, aan hetzelfde wijntje te nippen...
De slijmprik. Deze denkt in te spelen op de zwakke plekken van de vrouw. Vaak lukt het hem ook nog. Toch hoewel zelf gebukt gaande onder het deken van schaamte, slaagt de slijmprik er toch in een wip te scoren. Trots en stoer vertelt hij zijn vrienden, met welk een bedrevenheid hij de onbenullige vrouw, naar zijn pijpen laat dansen. Maar als dan de telefoon gaat, moet hij zich als de sodemieter excuseren! (volg hem maar een eindje, en luister goed hoe klein hij wordt!)
De freak. Dit is er een voor de vaste relatie. Heb jij ook ringen door je neus, tatoeages, 4 honden, vega en anti alles? Dan zit je al gauw geramd! Freaks herkennen elkaar gemakkelijk, en hen is een gelukkig samenzijn beschoren. Misschien nog wel de langste relatie van alle categorieën, totdat...Ahja.., totdat ze erachter komen dat zij dit eigenlijk niet zijn, en tegen elkaars façade aankijken. "Hoezo heb jij vroeger VVD gestemd?"
Dan tot slot, de seks verslaafde. Deze weet een poel om zich heen te bouwen van gelijksoortigheid. In de lijst van hun vrienden, komen ze hun exen tegen. "Heb jij ook met ...??" Ach ja, als je na een tijdje alle gaatjes hebt gehad, begin je gewoon van vooraf aan!


©snijer producties

Het gluiperd effect


~over het onzichtbare cultuur-barbarisme~



Niet iedereen kan winnen, niet iedereen is gezegend met een 'hard wired' brein om geweldige ontdekkingen mee te bereiken. Daar leggen we ons bij neer. Of toch niet? Nee, er zijn helaas zat figuren die ook een stukje van die taart mee-eten. Die zogezegd mee leunen op het succes dat anderen hebben voortgebracht. Denk aan spirituele 'leiders'. Zij schrijven boeken, geven lezingen over onderwerpen die kant noch wal raken, in een mist van deels wetenschappelijk jargon, gemixt met hun eigen fantasie. Zij leggen connecties die er gewoonweg niet zijn, maar pretenderen die geniale ideeën als hun eigen gevonden waarheid. In het ergste geval verklaren zij daarbij ook nog eens dat ze hun steun vinden in de wetenschap. Alsof 'de wetenschap' (wat hier wordt voorgedaan als een overeenstemmende commune) hun ideeën goedkeurt, of op z'n minst niet kan tegenspreken.
Ik heb vaak geluisterd naar dit soort geestes-kwakzalvers, en wat ze zeggen is echt je reinste flauwekul. Het zijn fantasie verhaaltjes, over eigen kracht van binnenuit, verbondenheid met het grotere geheel, Maya kalenders, energetische golven, enz. Kortom, inspelen op de behoefte van licht verdwaalde of achtergestelde, vaak eenzame mensen.Maar ik ga niet in op de bezigheden van deze groep mensen, die om de haverklap een nieuw boek schrijven, en met succes! Nee, ik ga het nu eens hebben over het effect wat deze gluiperds teweeg brengen. Waarom ik me hier nu zo aan irriteer. Want al was het slechts een kwestie van; Zij schrijven boeken en geven seminars, en mensen die er komen worden erdoor geïnspireerd, voelen zich beter, en putten meer kracht uit hun leven, dan hoorde je me niet klagen. Als dat zo was, dan was dit een goede ontwikkeling, ook al weet je dat het inhoudelijk, dus in zijn waarheid niet klopt. Dan heiligde het doel, de middelen.Het is het gluiperd effect waar ik voor waarschuw!
Cultuur
Volkeren over de wereld leven in verschillende culturen. Een cultuur kun je het beste uitleggen als een gemeenschappelijke taal, in gewoonten, gebruiken en handelingen. Dus hoe wij denken, onze opvattingen. Cultuur verbindt mensen met elkaar. Door deze gemeenschappelijke kenmerken, raken wij sneller en hechter met elkaar vertrouwd.Er zijn mensen die boeken schrijven, over onbewezen onderwerpen, die de waarheid zo weten te verdraaien, dat ieder die dit leest, heel vertekende beelden en ideeën krijgt van de wereld. Zij die dit de wereld in helpen, slaan er een lekker slaatje uit. Wetenschap is voor velen een duister moeilijk te begrijpen gebied. We horen wel eens termen, en zien wat op tv, en plakken er automatisch een vaag etiket aan. Nu komt er een persoon, die al deze vaagheid tot een "begrijpelijk" geheel maakt. Werkelijk alles wordt in een vorm gegoten, en alles lijkt betekenis te krijgen. Wat fijn! Al die vage etiketjes worden kant en klare beschrijvingen...Maar waar mensen niets tot weinig van weten, daar hoor je ze niet over praten. Logisch. Anders zou het nogal storend zijn, als iedereen zijn fantasie mixt met realiteit. Dan wordt het lastig onderscheid maken. Er is nu eenmaal een geaccepteerde ruimte waarbinnen we opereren. Iedereen weet dat 2+2 vier is. Maar zodra het onbegrepene een invulling krijgt, ojeee! Net als met religie, onze goden. Geef een stukje onbegrepen gebied een betekenis en een vorm, dan opeens praten we erover alsof het een dagelijks fenomeen is.Wat veel spirituele schrijvers doen, is de perceptie van mensen bederven. Ze plegen als het ware een vorm van cultuurbarbarisme.Als jij weet waar de zwakke plek zit onder de mensen in de maatschappij, en volgt een beetje de wetenschap, en bezit de gave om de onderwerpen zo te linken, dat het onbegrepene een bepaalde betekenis krijgt, dan verkoop je met leugens een placebo. Maar dit placebo heeft een uitwerking, net zoals het geloof in god een uitwerking heeft op menselijk gedrag. Onze overtuigingen sturen ons. Hebben effect in de maatschappij. En wat een maatschappij drijft is haar eenstemmigheid en culturele verbondenheid. Nou, het gluiperd effect werkt dit dus tegen! Het zaait sterke tweedracht in begripsvermogen. Wat waar is, wordt onwaar, en andersom. Ga maar eens na, wat één mens met zijn fantasie teweeg kan brengen onder mensen die in hem of haar geloven! Daar hebben we in het verleden genoeg voorbeelden van gezien.De gluiperd, had niet zelf het vermogen om via de eerlijke weg, zijn doel te bereiken, zijn geld te verdienen, of de status te verwerven waar hij zo om verlegen zat. Aanzien krijgen, daarvoor moet je hard werken. Vaak ook goed geschoold zijn. Daar hebben we een onderwijssysteem voor. En een markt die daarop aansluit. Niet iedereen past daar goed in, of voelt zich thuis in een werksfeer waar je gehoor moet geven aan elkaar. Waar je voorbeelden van anderen moet opvolgen, voorbeelden van hen, die zichzelf op een unieke manier bewezen hebben. Dat kan knagen aan je ego. Aan je trots. Sommigen willen zich superieur voelen, zonder dit harde traject te hoeven afleggen. Zij luisteren heel goed wat er in die sfeer gebeurd, en maken de vertaalslag naar hen, die in zekere mate ook dit gevoel koesteren, maar net niet slim genoeg zijn, deze gluiperige streek te doorzien. Deze groep mensen zit met een ander probleem. Niet een onbevredigd gevoel van superioriteit, maar met eenzaamheid en sociaal ongemak. Ze zoeken het elders, omdat de wereld vaak te hard aanvoelt. Het drukke harde leven, waarin je moet vechten voor je bestaan. Zij zijn de dupe van een systeem, dat nu eenmaal niet op alles is voorbedacht. We gaan er soms te veel vanuit, dat ieder mens naast zijn werk en bezigheden, de liefde en genegenheid vindt, die hij nodig heeft. Veel mensen zijn alleen, en grijpen snel een 'helpende' hand. Vooral een die begrijpt. De spirituele markt, is een leugenachtige, maar heel softe en kleurige! Het is een ruil van troost tegen leugens. Leugens die we gestaag maar naar hartenlust slikken. Want het doet goed.Wat de effecten hiervan zijn, weten we. De discussies, de websites waarin mensen wordt verteld dat hun baby dood kan gaan na een inenting, de meest bizarre complottheorieën, rare verhalen over channeling, praten met de doden, helderzienden, engelen, aura's. En er komt steeds meer bij, het breidt zich uit als een olievlek. En zoals de wetenschap doorgaat, zo volgen de gluiperds nauwlettend op, om bijtijds met hun verhaaltje te komen, in verdraaid leken jargon! Niet voor het algemeen belang, nee, hun belang. Hun superioriteit. Zij hebben schijt aan de lange termijn effecten.Think twice!
~Dit was een Snijer productie, even een andere kijk op de werkelijkheid~


zondag 6 november 2011

Emotie teorie

Emotie theorie

Twee soorten emotie;

~de verwachte en de onverwachte emotie,(de emotie-drift)~

verwachte emotie

De verwachte emotie voelen we opkomen en kunnen we zelf doseren. Dit is de prettige emotie en hiermee raken we overbodige belasting kwijt. Dit is ook de emotie die we kunnen opwekken en sturen. Dit mechanisme is een herkenning mechanisme. Voortkomend uit een diep gevoel van begrijpen. In tegenstelling tot de emotie-drift hier later uitgelegd, werkt deze precies andersom. Hierin is juist een overdosis vertrouwen en zekerheid die plotseling wordt opgewekt verantwoordelijk. Dit kan door film, tv, luisteren naar het verhaal van een ander, of een luisterend (begrijpend) oor naar jou. Of bijv. "het huilen van geluk" Centraal staat hier; VERBINTENIS

onverwachte emotie

~Deze theorie gaat ervan uit dat het pure in de mens, ontzettend gevoelig is en daarom continu bescherming vereist~

De onverwachte emotie is de emotie uit schrik, deze komt onaangekondigd en hierin doen we dingen waarvan we soms spijt krijgen. Dit door een gebrekkige controle, omdat we vervallen in het emotie moment. Ik noem de onverwachte emotie: de emotie-drift. Oncontroleerbaar.

Wat gebeurt er? We hebben een schild, een zekere mate van incasseringsvermogen. Een mate van innerlijke afsluiting voor signalen van buitenaf. Deze is afgestemd met de verwachting in het hier en nu, afhankelijk van plaats en ervaring.
Emoties worden alleen "getriggerd" indien de impact groter is dan het schild. Dan komt de actie maar al te rauw binnen en we schikken. Omdat we geraakt worden op een zere plek. In die schrik, uiten we onszelf overbeladen.
Wat je dan ziet, is de verwarring van de innerlijke mens, die zichzelf probeert te herstellen en te rechtvaardigen. Deze fase van verwarring en herstel, waarin het individu schaamte kan ondervinden, boosheid of wanhoop, is wat onterecht als emotie wordt aangeduid.
Het is een overgeleverd zijn aan onbekend terrein in onszelf. Hier heeft het fictieve filter gefaald.
Dit onbekende terrein geeft een plotselinge dosis onzekerheid, en het is niets minder dan deze onzekerheid waarin je stomme onnadenkende acties begaat. Centraal staat; VERWARRING

Ik heb ooit de emotie beschreven als "de verrader van onze pseudo-persoonlijkheid" Daar sta ik nog steeds achter.

Samenvattend;
Emotie-drift
Met onzekerheid raak je nooit vertrouwd. Zodra we plotseling het contact met het 'zelf', verliezen, ontstaat verwarring. Niemand kan altijd voorzien wat de dag zal brengen, maar we maken een inschatting. Altijd en overal. Soms schatten we verkeerd, en komt er een actie binnen op een manier die ons doet schrikken. In die verwarring schrikken we van onze kwetsbaarheid, en ben je even blootgesteld en onbeschermd. Herstellende doe je de raarste dingen.

verwachte emotie
Herkenning is misschien wel het fijnste wat een mens kan ervaren. Het zegt ons dat we op het goede spoor zitten. Het bevestigt ons. In die dankbaarheid uiten we ons beladen.