De farce van romantiek

Vanaf het moment dat je hem erin duwt, vanaf dat moment is het gedaan met de romantiek.

In dat moment verval je beide in een toegeven aan lust. De climax is behaald, en alleen kunstmatig kun je dit herhalen. Alleen voor hen die dit in spelvorm weten te vatten, is herhaling mogelijk.

Het nieuwe en de spanning brachten je naar de climax, die hiermee tot einde komen. Nu duik je beide een andere fase in. Een terrein waarbij je in directe openheid en toenadering belandt. De lichamelijke afstand is overbrugd, maar de geestelijke kloof is nog steeds aanwezig. Maar omdat het lichamelijke elkaar zo hevig aantrekt, ontzien beide partijen hun psyche, en verdrukken deze. Meningen, gevoelens irritatie punten van vóórs en tegens, ze worden allemaal tijdelijk weggestopt. Zo ontstaat een beeld van volledige eenstemmigheid, maar dit is een leugen. Er is op het geestelijk vlak nog geen contact gemaakt. De werkelijke misverstanden (al zouden deze er zijn) zijn in deze fase niet eens aan bod gekomen, en werden om het seksuele plezier genegeerd. Alles wat dit spel kon bederven, zal later onherroepelijk zijn intrede doen. En juist als het seksuele in gewoonte vervalt, en dit niet langer de hoofdmoot van het samenzijn is, en beide partijen in een meer open vorm van sociaal toegeven zijn beland, (meer gericht naar buiten) gaan we zien dat datgene wat voor de handigheid werd vermeden, nu als grootste storende factor het spel bederft.


Romantiek is helaas een zeldzaamheid, en dit is de reden dat er innerlijk om wordt gestreden. Al was het een alledaags gebeuren, dan zouden we ook niet onze gedachten wegstoppen om het seksuele spel niet te bederven. Dit maakt de romantiek zo hevig, en in die hevigheid gaan we dingen ontzien. Werkelijke waarden en zaken die belangrijk voor ons zijn, dingen die de partner zou moeten weten, worden weggestopt, in de hoop dat dit zich later vanzelf zal gaan zetten. Eerst het intieme contact, daarna praten??
En daar zul je achter komen. Een hardere en duidelijkere realisatie van de kloof tussen lichaam en geest kom je niet beter tegen dan op het terrein van liefde. Alleen als romantiek een vanzelfsprekendheid zou zijn, i.p.v. een zeldzaamheid, pas dan kreeg niemand de angst en daarmee de behoefte om zichzelf in de ander te ontzien. Dan maakten we ons niet druk, of jouw ideeën botsen met die van je mogelijke partner. Dan past de ander wellicht beter.
"Nood breekt wetten", in dit geval jezelf, je eigen leefregels en opinie. Alle versier trucks, boekjes, trainingen, zijn allemaal methoden jezelf weg te cijferen, en datgene te doen, wat tot resultaat leidt.
Pure romance is leven in het moment, zonder angst, maar met gezond verlangen en een open gezicht. 

Daarbij wordt natuurlijk niet gekeken naar effecten op lange termijn. Nee, de seks daad, en meer niet. Maar wat mannen willen is niet een snelle wip scoren, maar intimiteit ervaren. Erkend worden, en geliefd zijn. Maar omdat dit te ver weg lijkt, proberen we de snelle manier. Niet wetende dat deze 'manier' de reden is dat je nog verder van de kans verwijdert, echt je doel te verwezenlijken. Die mensen die one-night stands doen, hebben meestal een sterke bindingsangst. Ze spelen de klootzak, om aan die intimiteit te ontkomen. De geestelijke intimiteit die volgt op de lichamelijke! Zij komen nooit verder dan tot het niveau van het lichaam. Geen wonder dat voor sommigen een goed uiterlijk alles is, want meer is er in hun beleving ook echt niet.

Romantiek kan alleen bestaan in afwezigheid van angst. Omdat angst je transformeert en je in een persoonlijke defensieve staat brengt over je zwaktes. Misschien zijn het wel juist die zwaktes, die de partner in je zou kunnen waarderen. De kwetsbaarheid in een mens, zegt meer dan dat wat sterk in hem is.