De
fout van tweedeling: Positief v/s negatief zetten
Als je de wereld plaatst
in een goed en slecht categorie ga je alles kwalificeren op één aspect, en sla
je al het andere over. Zo kan een redevoering een akelig karakter krijgen,
omdat deze niet tot doel heeft een vrolijk praatje te zijn, maar een punt duidelijk
wil maken. Daarvoor moet je soms een ander over zijn grens laten kijken, en dat
kan nu eenmaal niet altijd op een goedlachse manier. Soms moet je even verder
dan het schild dragen kan. Even voorbij gaan aan de vrolijkheid. "Wakker
schudden" Soms zijn het juist alleen de heftige reacties die tot nadenken
zetten, en alleen wanneer iemand verbaasd of verbijsterd raakt door je
uitspraken, zal deze zichzelf even achter de oren krabben.
Nee, je laat niet iedereen in zijn waarde puur omdat je van mening bent dat het
ieders recht is om te kunnen vinden en te kunnen oordelen naar hartenlust. Het
is goed om meningsverschillen te onderzoeken. Dat is wat discussies doen, die
onderzoeken waar en op welke gronden die mening staat.
Er is een slappe stroming onder bepaalde mensen, die schijnbaar alleen met
elkaar willen lachen. Die alleen mooie dingen willen bespreken. Misschien zijn
ze kwetsbaar, wanhopig of depressief dat elk vervelend akkefietje dan al snel
te veel is. Die berg ellende is al zo groot van binnen, dat één gewichtig woord
de boel laat instorten tot in het diepste van hun gevoel. De vrees is dat zij
dan voor goed in de ellende blijven zitten. Het is alsof ze continu grijpen
naar de zon.
Sociale interactie is te complex om te classificeren op alleen positief of
negatief. Dat is een erg vernauwde kijk op zaken. We weten allemaal wel dat
sommige mensen overheersend klagen en zeveren, en ja, daar word je moe van.
Maar is het niet zo dat deze mensen dit doen om emotionele afstand te
garanderen voor zichzelf omdat ze bang zijn voor intimiteit? Ik denk het wel,
en het is dan ook erg makkelijk hier doorheen te prikken en deze types even
over die angstbrug heen te helpen. Tenzij je zo'n zwart-wit denker bent, en
jezelf alleen met je positieve vriendjes omringt, dan ga je dit soort mensen
uit de weg. Bang voor besmetting. Bang dat het je leeg zuigt.
Ik zal je een geheimpje verklappen. Leeg was je dan al hoor! Je kunt beter
inzien dat je zelf niets te bieden hebt. Mijn ervaring met superzeikerds is, dat
er meestal een gevoelig persoon achter de knoppen zit, die zichzelf in de
veiligheid modus heeft gezet. Ja een domme manier, dat klopt, maar mensen maken
nu eenmaal veel stomme keuzes. "Zelfmutilatie boven genezing weet je
wel." Misschien een misplaatste trots maar de grootste angst is en blijft
nog altijd het tonen van eigen kwetsbaarheid. Dan liever helemaal niets.
Dit is een evolutionair principe, want groepsdieren die zwak waren werden
verstoten. Zwakte tonen we daarom liever niet.
Soms zijn superzeikerds
best grappig, want in hun afstand doen ze meestal wel hun best toch ook grappig
te zijn. Ze willen je gerust niet van zich afjagen, maar kom gewoon niet te
dichtbij.
Zeiken kan ook een
ziekte zijn. Maar dat is overdreven positief doen ook. Ik ga nog liever om met
een zeikerd. Van die Ultra-positivisten heb ik mijn buik flink vol. Die snappen
helemaal niets van de wereld, en lijken in een continue vrees te verkeren voor
alles wat hun roze wolk ontkent. Een zeikerd kan lachen, het hoeft niet. Maar
een Ultra-positivist kan niet zeiken, is niet oprecht boos, en dan wordt het
linke soep!
Zij sparen onbewust al hun frustraties op, en het zijn dan ook vulkanen op
springen. Hun lachen is op den duur niet meer echt, en al hun woorden zijn hol.
Dus praten ze over energieën en engelen. Want daar kom je dan op uit. Zij
worden in hun gedrag zo kunstmatig, dat zij in een onwerkelijke wereld gaan
leven, met de bijbehorende onwerkelijke overtuigingen. Dit komt allemaal omdat
zij zich focussen op alleen het positieve en daarmee is het hele evenwicht
zoek. Zo week je los van realiteit, en word je in je pogingen alleen het mooie
na te jagen, een anti-pool van werkelijkheid.
Bovendien is het
tamelijk ongezond om actief het negatieve te ontwijken, want zo maak je jezelf een
volkomen vreemde voor nare dingen, en leer je het af om je te wapenen in tijden
dat het allemaal minder goed gaat dan je gehoopt had. Waardoor je, indien het
zover is, nog verder in je positieve wereldje duikt. De enige oplossingen die
je dan vindt, zitten in een nog meer surreële wereld. Dan kom je uit bij de
geesten, lichtwerkers en engelen. Deze mensen zijn zo uiterst kwetsbaar
geworden, door alleen het mooie te willen zien, dat elke confrontatie met de
werkelijkheid en alles wat dit mag inhouden, de harde waarheid, discussie of
zelfs een lichte vorm van agressie dan al veel te veel is.
Een tip: Je vergroot je levensgeluk NIET door
je alleen te focussen op mooie dingen. Juist niet!
Wat je wel doet, is je weerbaarheid verlagen, en daarmee je kwetsbaarheid
vergroten.
Boekenwinkels liggen vol
met goedkope fantasie oplossingen die jouw zwakke 'ik-je' nog zwakker maken.
Die leugens ruilen tegen weerbaarheid. Die je afhankelijk maken van een
gestoord gedachte-systeem. Je zult steeds meer gekte opslokken om oplossingen
te geven voor kleine probleempjes waar je anders geen last van zou hebben. De
truck van dit genre van literatuur is, dat zij de lezer het idee geven dat zij
hoog gevoelig zijn. Dit lijkt een waarheid als een koe, want de lezer erkent
dit als een match van 100%, maar dit is niet waar. Wat er gaande is, heb ik
hierboven beschreven. Ze zijn gewoon alleen maar weerloos. Zij hebben niet
gevochten maar zijn gevlucht. Zij keken naar het positieve, ontweken het
negatieve, wat gewoon een ander woord is voor die onvermijdelijke dingen in het
leven die er gewoon bij horen.
Uit balans geslagen hulpeloze die tegen schizofrenie aanhikken. Overtuigd van
hun gave, en supergevoeligheid. Een missie om goedheid te delen en uit te
zenden. Ho! Ik geniet van mijn stommiteit en fouten. Ik wil me af en toe moeten
schamen voor mijn gedrag. Dit maakt het leven uitdagend, lachwekkend (zo niet
voor mijzelf, dan toch zeker wel de ander)
Ik kan lachen om zaken waar jij van rilt en waarschijnlijk voor wegrent. Wie is
hier dan rijker? Ben jij gezegend met een denkende geest die overal voor
wegrent wat hem niet aanstaat. Die zichzelf rot voelt bij het minste geringste
problematische? Die dichtslaat als iemand ruzie maakt? Die niet naar een ruzie
kan luisteren, en zo echt zou gaan begrijpen wat er aan de hand is?, maar in
plaats daarvan zijn oren dichtstopt en wegloopt? En roept dat je het negatieve
zat bent? Dan ben je ook iemand die op weg is naar de afgrond, maar denkt dat
dit de juiste weg is. Sorry voor je, van vluchten word je niet beter. Ik zeg
niet dat je het leuk moet vinden wanneer je met een kwaad persoon te maken
krijgt. Sla hem van mijn part de hersens in. Dan heb je het ook opgelost. Dreig
er eerst mee, wie weet of het helpt?
Nergens moet je
accepteren waar je ook verandering kunt aanbrengen. Laat je horen. Maar duik
niet weg in een hoekje met een excuus voor jezelf waar jij je achter
verschuilt, en vervolgens steun vindt in het positivistische geleuter. Dit zijn
werkelijk van moeder aarde losgeslagen figuren zonder ruggengraat.
Vuur met vuur bestrijden
Oog om oog, tand om
tand! Alles beter dan jezelf een lafaard voelen, en daarom verknipte
ideologieën aanhangen, omdat je anders niet met jezelf kunt leven.
Als je karakter hebt,
dan kijk je naar het hele plaatje, en knip je niet de mooie beelden uit de
foto. Dan accepteer je en probeer je te begrijpen. Want begrijpen alleen al,
verlicht. Wat niet begrepen wordt, blijft zich steeds herhalen. Kijk daarom
niet één kant op. Kijk naar het totaal, ren niet weg, en probeer te verklaren
zonder te wijzen. Als je kunt lachen, dan doe je het goed. En alleen als je
echt kwaad kunt zijn, kun je echt lachen, anders niet. Dat is onmogelijk. Dan
ben je nep, en dat voelen normale mensen. Die zullen je ontwijken, en wat je
overhoudt zijn alleen die types die net zo wazig, week, weerloos en kwetsbaar
zijn als jij. Maar je hebt je steun, zolang deze groep elkaar erkent, blijft de
gedachte levend.
(geen redden meer aan)
Het is net zoals bij sektes. Die idioten die zichzelf buitensluiten van de
maatschappij. De leider wilt dit zodat gezonde rede van buitenaf geen gevaar
kan vormen. Hij wilt zijn volgelingen in de ban houden van zijn ideeën. Zolang
iedereen met hetzelfde overgoten wordt, blijft de eenheid bestaan. Eenheid versterkt.
Eenheid radicaliseert. Maar het ergste en gevaarlijkste is; Eenheid verzwakt
het individu. Daarom wordt er gedreigd met uitsluiting, want zonder de rest,
ben je niets meer. Hoe meer zielsverwanten, des te kleiner de kans op genezing.
Spirituele boekjes zijn de goeroes op afstand. Mensen maak je zwak en
afhankelijk, en Astro-tv gedijt er goed op!
Verantwoording:
Niets is met de bedoeling geschreven anderen te beschimpen, maar om diegenen
die twijfelen en hier al ideeën over hadden, een setje te geven en versterking
te bieden tegen de ellende die positivisten teweegbrengen. Want zij zijn vaak
diegenen die anderen continu betitelen als negatief, en keren hun rug.
Er bestaat niet zoiets als negatief. Wel bestaat er iets als Niet
willen inzien, en Niet willen accepteren.
Dat is soms goed en soms niet. Maar om stelselmatig ontwijkgedrag te vertonen,
en alles te vermijden of verketteren wat je niet aanstaat is ziekelijk.
Je kunt jezelf in je roze wereldje opsluiten, en overal zul je steun vinden en
gelijkgestemden. Zelfs de meest gestoorde ideeën vinden ergens in de wereld wel
hun steun. Dat maakt het nog niet goed of waar. Zolang het individu zich
ophangt aan de groep, wordt de groep wel sterker, maar verzwakt het individu.
'De
lemniscaat heeft in dit artikel geen enkele betekenis dan lokaas om ook die
mensen beet te grijpen die ik wil toespreken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Kritisch = analytisch