Ik lees/ hoor vaak de term: Baas worden over je emoties. Maar
zodra gevoel emotie wordt, is het al te laat. Baas zijn hierover zou dan moeten
zijn; de voorlopers van de emotie kunnen sturen.
Het is een beetje een contradictio in terminis. Emotie is
juist dat stukje dat aan de controle voorbij is gegaan. Emotie is datgene wat
al is geworden. Het is te laat om te sturen, het is er uit. Zichtbaar
(huilen) en hoorbaar (huilen, piepen, schelden), en in het ergste geval,
voelbaar, (knal voor je kop of als in: een trap voor je kont...)
Er is gedachte, en er is gedrag. Die twee staan volgens mij fijn
in wisselwerking. Gaat dit fout, dan is dit voordat er emotie ontstaat, altijd
eerst grote verandering in gedachten. Die kun je hooguit de baas
zijn, en niet de emotie. Dan ben je te laat.
Je kunt gedachten dus minder snel of sneller, emotie laten worden.
De tijdsindeling beheersen. Tijd heelt wonden, en relaxeert woede.
Al die keren dat ik woest mijn vriendin belde om haar even te vertellen hoe ik
over haar streken (gedrag) dacht, heb ik gedaan in een opwelling waarin de
boosheid op zijn piek was. We weten wel dat dit doen, dus ook het meeste kapot
maakt en alles wat hieruit voortvloeit datgene oproept wat spijt heet. Ik ben
spijtverslaafd. Spijt laat mij mezelf even een grote sukkel voelen, dat is goed
voor het vernielen van je Ego. Het zet je weer even terug bij af, en meet je
gelijk met alle mensen die je haat. Hiermee verdwijnt de haat, en alles is opgelost.
En nu nog eens zeggen dat woede niet goed is!
:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Kritisch = analytisch