Translate

donderdag 7 juni 2012

Partnerliefde

"De wereld van partnerliefde zoals je hem kent, is niet!"



-Wij zijn opgevoed met sprookjes, letterlijk! Pas tijdens de pubertijd, en daarna, openbaart de wereld zich zoals zij in elkaar steekt. De ontgoocheling kan beginnen. Laat me jou lezer daarop voor zijn, laat de ontgoocheling hier beginnen!-

Soms denk ik...

Je houdt niet van je vriendin/ vriend, en wat jij vriend(in) noemt zie je als bezit. Daarom wordt je kwaad als hij/ ze bij je wegloopt.(vanaf nu in mono sekse! -vanuit de hij vorm-) Bijna niemand zal zeggen; 'ach.., het is haar wil, en ik wens haar het beste..' Niemand kan dat, want dat zou betekenen dat je hele bestaan niet gestoeld is op eigenbelang.
Wij doen wel alsof onze geliefden met ons in een band zijn die voortvloeit uit begrip en gelukkig samenzijn. En iedere keer weer, wanneer men daar niet in slaagt, komen de bewijzen van het tegendeel weer op tafel.
Waarom houden we elkaar inclusief onszelf voor de gek? Omdat dit spelletje anders niet werkt!
We delen samen een sprookje waarin wij overmeesterd zijn door ons lichaam die anders denkt en doet. En omdat wij ons daar niet meester van kunnen maken, maken we daar ook gelijk een mysterieuze gebeurtenis van. In feite misbruiken we iets wat we willen hebben, via een spel, om achteraf te kunnen zeggen; 'het werkte niet' Maar wat je bedoelt is; "Ze deed niet wat ik wilde"
Het werkte niet, alsof je een chemische reactie verwacht, dat kan reageren of niet. Nee, wij weten donders goed dat liefde, de grote valse noemer voor alle bezitsdrang en egoïsme bij elkaar, niet iets is waarin wij met onze naïviteit en goede bedoelingen het beste uit proberen te halen. Maar dit toegeven zou rampzalig zijn. Wij zijn tenslotte beschaafde dieren!
Het liefste nog, halen we de max uit het samenzijn, zonder al teveel ergernissen aan elkaar. Dit doen we door herhaaldelijk zeiken en wederzijdse afspraken te maken. We richten elkaar af, en de rest zijn regels. Het liefste denken alle twee dat ze de baas zijn. Dan kan wanneer bijvoorbeeld de man, zich laat domineren op momenten en in kwesties die hij zelf niet belangrijk vindt. Dan weegt het amper. En bij de vrouw omgekeerd. Laat ieder het zijne.

Houden van, zoals we dit implementeren, bestaat niet en is onnatuurlijk. Bewondering. Het houden van, is dan als een onzelfzuchtige houding waarin je een bewondering koestert, en een voorbeeld neemt aan diegene die je bewondert. Wat je doet als je zegt; "ik houd van haar", dan koester je datgene wat je hebt. Het koesteren is dan het vieren van je bezit. En iets wat je bezit, waardeer je niet om diens vrijheid, want bezit maak je eigen. Alle bezit, daarin spiegelen wij onszelf, wij maken een vergelijking. Een vrouw die je koestert, wil je perfect hebben. Non-conformistisch! Je kunt niets koesteren dat tegenwerkt. Dat gaat ten koste van het plezier wat je eraan hebt.

"Jij bevestigt mij, dan doe ik dat bij jou"
"Laten we afspreken dat het echt is, wanneer we elkaar voor de gek houden... "

Leven in de fantasie, is een leven kiezen in de werkelijkheid.
Want niets is werkelijk, zonder jouw goedkeuring en zonder jouw geloof.
En dat wat wij niet kiezen, is wat ons kan belemmeren, omdat we er geen grip op hebben.
Deze valkuil, daaraan ontsnapt de relatie.
Totdat de 'afspraak' verbroken wordt, en het spel is bedorven

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=31x2WpuSAkA#!

Ik geloof helemaal niets van het thema; Houden van en verliefd zijn. Verliefdheid is dan de opperste staat waarin het ego floreert. Het bezit in je armen, dat geile bezit wat jou aanbidt.
Je spiegeltje die alleen moois terugkaatst.
Weet je waarom ik niets geloof van liefde, en wel geloof in de drijfveer van seks? Omdat een zwangere vrouw, teveel is liefgehad, er is kennelijk teveel van haar gehouden op een manier die toevallig alleen maar kenbaar wordt gemaakt via de kut.
Daar loopt het toch altijd op uit, de dierlijke seks. De daad, en wat je liefde noemt zijn de slingers die je erboven hangt! Om het feestje een beetje op te leuken. Maar speel het wel in die volgorde, eerst de lust, de seks, en de liefde op plek nummer twee... Een verre twee. Want liefde is bijzaak. Liefde is jouw trots op hetgeen je denkt te bezitten. Maar als die $%*&# bij je wegloopt, waar is je liefde dan? Dat zal ik je vertellen; Dat is nu een berg haat!
En als iets zo snel transformeert, dan is het niet echt, maar een grote schijnvertoning.

De balle!


woensdag 6 juni 2012

De stadsmeiden van nu

Ik kom veel in Amsterdam, ik studeer daar en werk er af en toe. Wat mij tegenstaat en dwarszit, zijn de egoïstische, wraakzuchtig en hatelijke actrices die in één grote maskerade op hoge hakken blikken uitdelen die verlammend werken op mijn frisse gemoed. Die als een bijl mijn blije verwachting van de mens, maar ook mijn heteroseksuele affectie naar de vrouw doormidden klieven.
Deze stad zit vol met naargeestig Surinaams egocentrisch Kentucky fried chicken geteisem. Allemaal te dik, te onbeschoft en leven in hun eigen wereld, namelijk die van rappers met gouden tanden, en een scheve pet, (meestal een crimineel vanjewelste).
Daar loopt ze hoor, in een te strakke spijkerbroek, haren strak met cocosvet, geëpileerde wenkbrauwen tot een model "vampier", nog geen 18 jaar met een kinderwagen kroost. Moet toegeven, die negroïde kindjes huilen van alle volkeren het minst!
Kennelijk gedijd dat al goed met het ingebouwde ritme op de pas van moeders mee..
Die vlotte pas, altijd een onbegrepen haast, totdat het op eten aankomt, dan smullen ze net eventjes te lang van hun kippetjes, hamburgers en te grote bekers cola. Waarmee ze zich gelijk kunnen afmeten als de Amerikanen van Holland.
Ik heb niets tegen buitenlandse mensen, sterker nog, ik vind het prachtig. Geef mij maar een wereld die anders is. Maar please, kijk niet zo ongelooflijk arrogant en koud! Dat je gevoel en emotie gelijk zijn aan een kikker die net uit zijn winterslaap omhoog komt, -misschien ook met datzelfde verstand?- geeft je geen vrijbrief dit dan ook zo natuurlijk als het je is ingegeven uit te dragen. Acteer dan a.u.b. een beetje fatsoen. Acteren is je natuurtalent, maar ik begrijp het wel... Jaa, ik snap die houding wel. De Hollandse dames, die haten jullie. vooral die blondines, waar jullie kerels zo op kicken. tja..., en daarbij nemen we even de competitiedrift in ogenschouw, en plotseling wordt alles duidelijk. 
Die grimas is als een fototactische respons van een plant naar het licht, alleen in dit geval van licht naar duisternis. 

De stadsnegerin in Amsterdam, is er niet eentje waar je spontaan vrolijk van wordt. Toch zijn het best heel mooie dames, met hun eigen schoonheid. Maar zeg dat ze maar, als je durft!
Deze dames zijn ehh buitenproportioneel gespierd en agressief. Nu weten we al dat de neger breder en gespierder is gebouwd dan de stakkerige blanke die op een zinloze manier de sportschoolhouder rijk maakt in de hoop zijn donkere broeder te evenaren. Lukt niet! Zij zijn (volgens Chris Rock) vroeger geselecteerd op hun spierkracht. Ik geloof dat. Ik dwaal af.., maar waar het op aankomt is dit. Als zelfs de neger man bang is als zijn vrouw kwaad wordt, waar sta ik dan? ;)

Juist, we kijken het maar aan, en laten het allemaal rustig gebeuren. Voor je het weet, heb je een roei voor je kanis te pakken! Maak ze maar niet boos!! geef ze een extra Macdonnald's en zorg dat ze lekker veel eten, want als je dan toch besluit er iets van te zeggen, weet je in ieder geval dat je wel harder kunt rennen!

maandag 4 juni 2012

Sam's "Death and the present moment" epiloog


                     https://www.youtube.com/watch?v=ITTxTCz4Ums

Sam's schitterende visie met goede voorbeelden laat ons zien hoe het is om rationeel gelukkig te zijn. Dit zonder jezelf te bedotten, maar open en eerlijk met vol verstand.
zijn visie sluit goed aan op die van andere grote denkers als o.a. Osho, R.Dawkins, R. Feynman, A.Schopenhauer en F. Nietzsche.
Sam's revolutionaire visie is de vereniging van stijlen. Toen ik Sam Harris voor het eerst hoorde praten (via internet) op een conventie in 2006 genaamd "Beyond belief", wist ik meteen dat deze man het ver zou kunnen schoppen. Hij sprong er als het ware uit, tussen al die geleerde koppen. Dit was geen naprater, maar een unieke éénsoortige regenboogpapegaai. Hij omvatte het hele spectrum.
Sinds 2006 volg ik Sam met veel aandacht en plezier. (hij heeft sindsdien een paar bestsellers geschreven, en is enorm populair. Een van de betere debatteurs, en spreekt rustig, beheerst en helder. Voor mij is Sam één van de meest respectabele denkers van deze tijd)
Zijn toespraken, essays en boeken werken bevrijdend. Het opent deuren. Zijn filosofische achtergrond heeft hem een stijl meegegeven om analytisch en structureel een probleem te ontrafelen en te herschikken tot een doorzichtig perfect geheel.
Wat hij werkelijk zegt, correspondeert met de visie van een Lao-tsé als de bloemen van het Oosten, gecombinerd met wetenschappelijk gefundeerde werkelijkheid. Geen gezweef, maar het beste van beiden. Geen banale kale feiten, maar de feiten als muur rondom een gekleurde tuin.
In deze lezing past hij een gedurfde techniek toe, die Osho destijds hanteerde. Mensen terug te brengen naar het moment. Een geweldige gewaagde zet! (voor een grote groep atheïsten, krijgt hij de hele zaal plat, waartussen een paar bekende wetenschappers. Wat hij doet is het denkende subject van het brein, uit zijn eigen doolhof van gedachten te leiden. Dit vereist een overgave van het publiek en een vertrouwen. Maar dat zit bij Sam wel goed!)
Zodoende laat hij ipv alleen over die tuin te vertellen, ook de mensen die tuin zien.
Brengt de mensen terug naar de oorsprong van hun werkelijke zelf. Net als een bloem, het resultaat is van het zaad dat het bevatte. Op die momenten zitten de mensen op één lijn, alvorens zij weer "wakker" worden en hun denken weer wordt opgeslokt door de gedachte aan verleden en verwachtingen van het heden. Als jojo's tussen tijdsfacetten van het ideaal, en slachtoffers van gemiste kansen.
Ik heb ooit een gedicht geschreven getiteld: "De Wereldtuin", eenzelfde metafoor voor werkelijke schoonheid. http://gedichtenvanemil.blogspot.nl/2010/10/de-wereldtuin.html

Maar toch moet ik -hoewel ik Sam heel erg bewonder- kritisch zijn. Uiteraard is dit een poging, een nieuw denkmodel als substituut voor religie neer te zetten. En ik weet dat in zijn goede bedoelingen de mens een deel van zijn vrijheid terug te willen geven,-dat stuk wat tot op heden grotendeels de mensheid op een zekere manier dom of naïef heeft gehouden- toch niet geholpen is met deze visie.
Het is de zoveelste Utopia redenatie. Ik zeg -wetende dat je niets kunt sturen en veranderen zonder dwang,straf of beloning-, laat al dat is voor wat het is.
Er zijn te veel hervormers geweest en langzaam aan komt die verschuiving ook tot stand. Religie verliest zijn grip ook zonder het debat van rede.
Ik twijfel aan de aard van de menselijke geest in die zin, dat het voor mij geen gegeven feit is, dat iedereen het beste af is in een wereld waarin het intellect zijn bestaansrecht draagt, puur uit het simpele gegeven dat het gewoonten retorisch kan ontkrachten. Wij hebben drama, spelletjes en misère nodig. Surrogaat objecten als een god, geesten en de gedachte aan een overleden opa die vanuit het dodenrijk met je meedenkt. Dit omdat wij dit kunnen verzinnen. Het is een wezenlijk onderdeel van onze capaciteit, en die moet je niet selectief uitschakelen.
Net zoals het getrainde brein dat jaren lang is gevoed door het academische klimaat, zich ergert aan de in zijn ogen simpelheid en domme botheid van diens omgeving die heel anders naar de wereld kijkt.

Vrijheid, dat wil je de mens zoveel mogelijk geven. Maar niet te veel, dan wordt het gevaarlijk. Wat overblijft, is vrij kunnen voelen. En dat is wat Sam poogt te geven. Daar is niets mis mee.
De reden dat religie onder druk wordt gezet vanuit atheïstische zienswijze is grotendeels vanuit de overtuiging dat het geloof iets is dat aan de mens is opgelegd, en in vrijheid belemmert door al haar regels en voorschriften. Een geloof behelst veel meer dan leuke verhaaltjes uit een boek. Het zegt ook hoe je moet leven. En wie houdt er nu van de ketens die hem gevangen zetten?
Probleem is; Zo zien de aanhangers dat niet.
Tegenargument is; "Nee, nogal wiedes, zij zien het niet zelf, omdat ze er middenin leven. Zij zijn geketend opgevoed. zij aanbidden hun geestelijk gevangenschap omdat het met alles in hun beleving is vergroeid en dus samenhangt." Het vormt hun fundament.
Wat Sam Harris doet, en velen met hem, is niet alleen kritiek uiten op wat er mis is met religie, maar er een perfecte leer en zienswijze voor terug te geven. Een nieuw fundament! Wel zo aardig...
Bovendien is het goed om controverse uit te dragen, want hoe groter het gedachte aanbod, hoe meer keus, hoe meer vrijheid!