Translate

woensdag 29 mei 2013

Dat wat schattig wordt verklaard

~Schattigheid zit 'm (helaas) niet in de intentie, maar in de aanblik~




Daarom is schattigheid geen waarde, maar een projectie. Hetgeen als 'schattig' wordt verklaard, is de stille wens die van binnenuit komt, de vervolmaking en tevens het bewijsstuk van een mooie onbevooroordeelde wereld. In het benoemen, ligt de verzoening met het onbaatzuchtige geaard en verankerd.

Een kind is niet schattig omdat haar moeder twee staartjes in het haar met strikjes heeft gemaakt, in feite wordt schattigheid zo uitgelokt. Een kind is jong en onnozel. Hoe suffer het staart, des te schattiger het wordt benoemd. Dit is niet eerlijk tegenover de kindjes met een scherper ontwikkeld venijnig karaktertje.

Ook volwassen vrouwen ontlokken schattigheid aan hun vaak zeer complexe en helaas egocentrische gedrag. Dan zie je een stringente vrouw met vlechtjes. Iets meer in het oog springend, reden verpestend, alles vernielende gedrag vind je nergens. Maar dit is natuurlijk alleen in de ogen van de verliezer. Je wilt bijna uitschreeuwen: "Hoe durft ze!"

Uiterlijk vertoon kan een grens bereiken wanneer deze haaks komt te staan op zijn intrinsieke drijfveer. 'De gemene vrouw met een schattige look.' Het is alsof zij hun eigen tekorten expres willen ontzien.
"Nee hoor ,ik ben lief!"       Aaaaaahhhhh shut up!

Niet in de intentie dus.., schattigheid zit 'm niet in de goede bedoelingen. Raar, want het strijkt wel met die eer. Waaraan anders ontleent schattigheid zijn kracht, dan de verwachting die het beeld oproept van diens intrinsieke goedheid? Als gekante jurkjes en vlechtjes in het haar niet geassocieerd waren met een grote graad van onschuld, werd het niet als zodanig benoemd. Maar je kunt niet in de hoofden kijken, dus feitelijk is elk benoemen van dat wat schattig 'schijnt', bedrog. Want goede intenties heten anders, en worden nooit als 'schattig' getypeerd.

Schattig is dus altijd uiterlijk vertoon. Een monster dat goede daden verricht, is eerder nobel, sociaal, goedhartig, maar nooit schattig. Met 'schattig' gaan we dus meteen de mist in.
Niets is schattig, dat ten eerste. Ten tweede is het je eigen wens, en bewijs aan jezelf dat pure goedheid jou omringt. Het is een zekere verklaring van de hemel. Daarbij wordt het benoemen van datgene wat jij als schattig acht, een uiting van inzicht in dat volmaakte geheel. Het is een alles ontziende houding uit de mr. Positivo beweging.

Schattigheid mixt vorm met inhoud. Shattig = lief om te zien, zonder dat je weet of het wel lief is. Het krijgt het voordeel van de twijfel.
Veel loverboys zien er voor de meisjes schattig uit. Zo slecht kan schattig zijn, dat je eenmaal in die val getrapt, geslagen kan worden en verkracht, gedwongen en vernederd.
Schattigheid van een kind, ik geef toe, -het niet denkende slechts ervarende zijn-, roert. Onnozelheid vertedert.
Veel kennis creƫert afstand. Mensen die geleerd zijn, zijn het minst geliefd. Kunnen ook moeilijk liefhebben, wat er ziftten teveel gedachten in de weg. Denken en liefde gaan erg slecht samen. De een is plannen, het ander is ervaren in het moment. Dat stoort elkaar.

Schattigheid wordt misbruikt als een trigger. Alles wat schattig pretendeert te zijn na de kindfase, wantrouw ik. De grootste feeks kan zich hullen in een mantel van schattigheid. Gelukkig hebben we allemaal een ingebouwde sensor hiervoor, die waarschuwt omdat je verbazing direct wordt overreden door afschuw.

Waarom hebben ze dat zelf nou niet door?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Kritisch = analytisch