Liefde van een hoer

Ook dat bestaat!

Hoe bepaal je wat liefde is? Zit het in de motivatie van de actie, of in het verkregen effect? Wie bepaalt dat, of het liefde is? Wie uitgaat van de intentie, kan alleen maar van vooronderstelling uitgaan. Wij zijn onmachtig in de gedachtenwereld van anderen te kijken. Nu weten we wat een prostituee doet voor geld, maar wij weten nooit haar eigen inbreng los van haar professie

Zo kun je makkelijk redeneren, en zeggen:

"Alles wat er gebeurt nadat je betaad hebt, is een gevolg van het overhandigen van het geld, of, is het gevolg van de afspraak aan de deur"

Dit is waanzin. Hiermee elimineer je haar als persoon. Zet je haar op gelijke voet met een robot. Dus deze valt af.

En als je zegt:

"Alles wat er binnen gebeurt is een bijproduct van de algemene gang van zaken, (daar wij weten wat een prostituee doet, en niet meer verbaasd kunnen zijn van de gevolgen die voortvloeien uit het bezoek aan die prostituee) dan kun je met diezelfde stelligheid concluderen dat een "liefdesrelatie" en alles wat daarin gebeurt en voortkomt, ook een bijproduct is van de algehele verwachting van de gang van zaken, en onder diezelfde noemer "verwachting" valt.

Het enige verschil schuilt hierin, dat het de overdracht van geld betreft die een argwaan geeft aan de oprechtheid in die zin, dat wij doen alsof een relatie en alles wat daarin gebeurt, berust op een toevalligheidsaspect waarin wij als naïevelingen steeds worden overrompelt door de waas van liefde, en dat de gevolgen daaruit steeds weer een plotseling zichzelf aandienende aangelegenheid is. Maar dit is niet waar. Wij beginnen een relatie onder diezelfde verwachting, noem het voorwaarden, als die je meeneemt wanneer je bij de prostituee naar binnen stapt.
Goed beschouwd kunnen we nu vaststellen dat de ene weg directer en sneller is, en de verwachting zich openlijk uit via het geld, als ander inzetmiddel dan het versieren, -dat gedrag wat een seksuele behoefte in diens bedrijvigheid omvat- en over een langer tijdsbestek plaatsheeft. De methoden die men hanteert, (vleien, uitjes, bioscoop, vakanties) vallen onder een andere noemer. En ook weer kunnen wij niets zeggen over de intenties, maar het laat zich wel te raden als dit gedrag voor 99% zich uit in seksuele bedrijvigheid. Dan valt het moeilijk te ontkennen, dat de intentie in feite niets verschilt, en dat het betalen aan de deur, diezelfde vorm heeft in een andere jas. Maar zolang het met een omweg gebeurt, is er blijkbaar niets aan de hand. Dit alles is alleen tegen te spreken indien wij als mensen echt zo naïef zouden zijn, wat vaak wel het geval is bij jonge mensen. Maar na verloop van jaren zou het patroon zichzelf toch wel verraden moeten hebben. Dan kunnen wij beter toegeven aan de lust, iets wat vele vrouwen verachten. Het directe hierin, vinden zij vaak aanstootgevend. Ik vraag mij af wat romantiek nog anders is, dan een roze leugen om tot diezelfde doeleinden te komen als wanneer je met je knip open aan de portiek van een hoer staat.
Dit valt omwille van de motivatie, natuurlijk zoals bovenin uitgelegd, nooit te bewijzen.

Terug naar de vraag

Liefde van een hoer, bestaat dat? Liefde is dus niet te bepalen aan de hand van de actie, maar het verkregen effect. Liefde is wat wij 'noemen', door het gevoel wat wij ervaren. Dat kun je niet legitimeren aan de actie, nogmaals, wij kunnen niet kijken in het motivationele aspect van de tegenspeler, en zijn en blijven wij onmachtig om te oordelen over de toegevoegde waarde, elke inbreng in elke actie. Wel kunnen wij oordelen of de uitkomst de verwachting benadert of voorbij streeft. Streeft de uitkomst de verwachting voorbij, dan spreken wij van toegevoegde waarde. Weer zit dit in het effect. Het effect geeft het oordeel vorm, en omdat het in deze volgorde gebeurt, kunnen wij niet achteraf, na een ongelukkige uitkomst deze volgorde omwille van teleurstelling omdraaien, en zeggen: "Het effect was omwille van de actie"
Liefde zit hem dus in de onzekerheid, zolang niets vaststaat. Stond het wel vast, dan was dit alles te vergelijken met een ritje in de draaimolen. De wagentjes, de paarden, volgen telkens weer diezelfde op en neergaande beweging in eenzelfde richting. Dus, het toevalligheidsaspect in het verkregen effect! De onvoorspelbare gebeurtenis.