Kinderen gaan naar school.., daar blijkt dat hun leraren die naïeve koppies vol stoppen met activistisch gedachtegoed. In het klaslokaal hangt de LGBTQ+ vlag demonstratief over de geografische kaart van de VS..Een video van een boze moeder die deze vlag eraf rukt en deze docent een preek geeft circuleert het internet. Die moeder is een voorbeeld! Zulke mensen zouden we meer van moeten hebben. Wat betreft die docente, zulke mensen zouden moeten worden berecht als crimineel.
Het is in mijn ogen een misdaad als je misbruik
maakt van de situatie wetende dat onderwijs een plicht is, en dan radicale
ideeën verspreiden die niets met taal of rekenen te maken hebben
Andere uiterste is een land als China. Daar zou
niets afwijkends ongemerkt zich als radicaal denkbeeld als vernieuwend inzicht
zijn intrede kunnen doen. Ik denk dat juist door onze vrije samenleving dit
soort excessen als BLM, LTBGQ+, Me Too enz enz. Verschijningsvormen zijn als
logisch gevolg van de mogelijkheid daartoe. Het kan, dus het komt er vanzelf.
Zij het door gestaag op gang gekomen protest vanuit de samenleving weer
langzaam in de kiem gesmoord tot er weer iets nieuw en meer vernuftigs op komt
dagen.
En de enige verklaring die ik hiervoor kan
bedenken dat mensen het strijdtoneel betreden, zij het door middel van
protesten, ideeën, niet is aangejaagd vanuit een maatschappelijk scherp dispuut
van verschillende waarden, maar dit alles een dekmantel is die de innerlijke
behoefte vervult van de neiging tot strijd als ding op zichzelf, daar in de
loop van evolutie onze vecht/ verdediging skills rudimentair zijn geworden* en
dit als het ware een leegte achterlaat, die wij zo d.m.v. actievoeren opnieuw
betekenis kunnen geven.
Het zijn niet de ideeën die botsen en ons ten strijde doen trekken, nee, wij willen ten strijde trekken en passen onze ideeën hierop aan!**
Zo doet het misschien voorkomen dat wij
gepassioneerde moralistische strijders zijn voor een betere wereld, zijn
wij in feite onze instinctieve inclinatie tot vechtdrang aan het bevredigen!
Een suffe en over-veilige omgeving als een
middelbare school of universiteit zijn dan de plaatsen bij uitstek waarbij die
innerlijke leegte het eerst voelbaar wordt. Hoe veiliger en meer beschermd, des
te sneller onze oerinstincten overbodig raken. Als het ware in een finale van
de 100 meter sprint klaarstaan, wachtend op het startschot wat nooit komt.
Moedeloosheid…
Daarom zijn leerinstellingen de broedplaatsen van propaganda. (een nieuw leger
vormen)
Het maakt dan niet uit wat,, zolang het maar
schopt tegen de mainstream. Zolang er een kick uit te halen valt.
Ik durf te wedden dat indien de samenleving
lekker gedijt bij een sterk linkse sfeer, de universiteiten het Trumpisme
hadden uitgevonden!
Het is een onbewuste zoektocht naar 'momentum' om
in een eerzuchtige dekmantel (het zogenaamd opkomen voor minderheden),
oerdriften te bevredigen. Die minderheden zijn niet hun doel maar eerder het
vehikel.
*Toen wij mensen met speren liepen tussen de tijgers,
leeuwen enz, niet te vergeten oorlogen tussen stammen en volkeren, heerste er
een zekere mate van dreiging in de lucht. De best aangepasten hebben zich
voortgeplant. Onze lichamen werden beter paraat voor en alert op strijd. Het
beestje vormt zich naar zijn omgeving!
Slechts in korte tijd op de evolutionaire schaal werden de directe gevaren
weggenomen door muren en verdragen. Het ‘wilde gedeelte’ in onze genen is er
nog niet in 100 generaties uit. Want in de meest vredige en veilige omgeving
zal een flink deel van ons overvallen worden door een innerlijk gevoel van
leegte en nutteloosheid. Dus als je die drift thuis of op het werk niet kwijt
kunt, dan kun je nog altijd via radicale meningen het strijdtoneel betreden en
zo in die behoefte voorzien.
**Als bewijs dat het doel de strijd is en het motief slechts
het middel, wil ik wijzen op het gegeven dat het niet ongebruikelijk is om van
de ene school (communist) naar de ander over te springen (kapitalist). En
andersom. Ook van Democraat naar Republikein, van links naar rechts. Dus van
het ene kamp naar het andere. Alsof opeens door de bliksem getroffen plotseling
die hele lijst van tegenovergestelde denkbeelden allemaal vervangbaar zijn voor
die van nu. Het is namelijk niet zo dat partijen en staatssystemen dicht bij
elkaar liggen als het gaat om overeenkomsten. Nee, en als je jouw keuze had
gebaseerd op je persoonlijke waarden dan was je karakter even variabel als het
weer.
Daarom denk ik dat de keuze om bij de ene partij aansluiting
te zoeken, een keuze is gebaseerd op ‘spanning zoeken’, en niet gebaseerd op
morele zuiverheid.
Wanneer het vaarwater te lauw en te rustig wordt, verkiezen wij soms dat andere
schip!
~