Kroeg avontuur met Bart

Kroeg avontuur met Bart

Bart en ik gingen gisteren naar de film, TED. Best leuk, vooral omdat de humor van de regisseur erin doorklonk. De vele scheten die er werden gelaten, gaven een onschuldige schets weg van een volwassen kinderbrein. En dat mag! Daar is niets mis mee, het enige wat je niet moet doen, is jezelf te volwassen voelen voor dergelijke humor. Daar heb ik als groot kind dan ook geen last van.

Bart, een goede vriend van me, is tegenwoordig super sportief bezig. Hij fietst 200 kilometer per week, en traint daarbij 4 tot 5 keer per week kracht. Drinkt en rookt niet. Tot gisteren, alleen drinken dan, maar hoe!!

Hij is net als ik, ingetogen, het denkende type dat liever over dingen speculeert en tot in detail kan ingaan op onderwerpen waarin normale mensen geen interesse hebben. Ik heb hem aan de bar in de bioscoop, gisteren even fijn geconfronteerd met zijn gedrag 2 jaar geleden. Toen was Bart nog in duistere zaakjes, wat trouwens echt niets voor hem is, en juist dat maakte het zo idioot, vervelend en ook weer grappig tegelijk. Hij heeft een buitengewoon hoge intelligentie, en dat is ook zijn strop. Deze overcapaciteit steekt hij geheel aan het zichzelf in twijfel trekken, wat er meestal toe leidt dat het allemaal niet goed genoeg is.

Ik dwaal af... Wij hebben gisteren veel te veel gedronken, en ik vraag me nu af hoe het met hem is. Ik ga hem nu bellen. Eérst een voorspelling doen. Ik voorspel dat Bart nog in bed ligt en zich ziek voelt! Máár ik weet dat dit stuk onkruid zo sterk is, dat het best eens zo kan zijn dat hij net genoeg energie heeft dit allemaal met een heldere stem te camoufleren, en mij het plezier misgunt van zijn belabberde lichamelijke gesteldheid. Daar gaat ie...  Ha! Wat grappig, ja Bart was brak, máár hij had ergere katers gehad ;) Bart teert nu op een aspirine en veel water.

Oké, vanuit de bioscoop een broodje shoarma halen, en als dat nog niet genoeg was, moest hij en zou hij met mij uitgaan, want, het was tenslotte Zaterdagavond en dan gaan mensen uit. Ik wilde niet, maar Bart met bier kan weinig tegenspraak verdragen, en wordt erg goed in overhalen. Het gaat min of meer gebiedenderwijs. Daar zaten we dan, uur of 22:30 het was nog aardig leeg. "Hoe laat gaat de laatste bus terug, Emil?" Ehh 01:50", zeg ik..  "Oh dan hebben we nog even.."

We ontmoette een raar figuur. Een beetje eng was deze. Hij bleef de hele avond een beetje rond ons hangen. Deze stond erop een dame voor ons te halen, waar wij echt niet op zaten te wachten, maar ergens in het achterhoofd leek het ons een goed idee, omdat wij te schijterig zijn, en anders kwam het er toch niet van. Dus we stemden erin toe. Vreselijk eigenlijk...

Daar stonden 3 mooie gekleurde meiden, schattig op een rijtje. Die rare dronkenlap loopt erheen, en terwijl hij in hun oortjes zijn dronkenmanstaal spettert, wijst hij onze kant op. Ik krimp ineen.... Bart gaat dan lachen op een manier waarbij hij zijn ogen bijna geheel dichtknijpt. Vol schaamte dus...

Die gozer komt terug, en de meiden willen weten hoe oud wij zijn. 33 en 34 zeg ik, en hij loopt er weer heen. Ik begin dit spelletje leuk te vinden. Kijk even hoe dat gaat, en zie een hoofd nee schudden. Shit, natuurlijk, wij zijn te oud. Die gozer komt terug, en ik zeg meteen tegen hem, "Zeg maar dat we rijk zijn" Vreemd genoeg duurde het een paar seconden of dat meisje staat achter me en wilt twee appelsapjes. Een voor haar en dat andere vriendinnetje. Ze zag er erg schattig uit, en op dat moment ging mijn rokkenjagers instinkt over in een vader instinkt. Het had waarschijnlijk met die appelsap te maken in combinatie met zoveel ogende onschuld. De lol was er af. Schattigheid kreeg de overhand, en vadergevoelens regeerden. Ik wilde niets van ze, eerder beschermen. Heel raar allemaal. Ze zagen er ergens zo kwetsbaar uit. 0,0 % brutaliteit. Komt er natuurlijk ook door dat ze met een kruk liep. Zeker iets verrekt..

De rare kwibus vond het grappig om midden in de tent, een pluk shag onder zijn neus te doen, en de Hitlergroet.. tijd om te gaan. Veel zinnigs kwam er al niet uit. In de bus had iemand overgegeven, wat ik pas zag toen ik er al doorheen gelopen was. Groen met brokken. De persoon waartoe deze maaginhoud behoorde, had goed gekauwd. Een deeltjesgrootte van ik schat, 3-4 mm met een standaarddeviatie van 1 mm.

Een uur geleden kwam mijn buurjongen Rob, een beetje klagen over de jeuk op zijn kop. Die arme snuiter heeft zijn leven lang eczeem. Arm is hij trouwens niet! Wel zuinig haha. Ik liet hem de vele vliegen zien op de klimop, die nu in bloei staat. Dus we pakten 2 trappetjes, en gingen van dichtbij de vliegen observeren. De bedrijvigheid van dichtbij zien. De miniwereld. Dat leidt lekker af. Vervolgens liet ik hem allemaal foto's zien uit het groot tropisch regenwouden boek. Uitgestrekte wouden, watervallen, vruchten, beesten. Dáár moet je wezen.....