Zonder einde

“de politicus raakt nooit uitgesproken
het hart heeft nooit liefde genoeg
de behoefte raakt nooit vervuld,
alleen de dood vervult zijn eigen
wens”

Alles neigt naar simpelheid,
want alleen dat is onbaatzuchtig
en wordt daarom beloond.
Maar niets is onbaatzuchtig
en de wereld is een leerschool
voor de beste hypocrieten.

Zij die nooit toegeven,
zij die nooit echt eerlijk zijn,
zij zullen overwinnen!!

Eerlijkheid is ergens laf,
je gooit je openhartigheid in de strijd
als troef! Je oprechtheid verborgen houden,
is willen overwinnen zonder jokers…

Want niemand zit te wachten op een waardeoordeel.
Omdat het uiten van een waardeoordeel
vragen is om diens bevestiging.
Als het ware je gelijk opeisen in ruil
voor je bereidwilligheid, je kwetsbaar
op te stellen, maar ook dat is een
schijnwerkelijkheid. Al die moeite komt
voort uit onzekerheid.

Zij die weten wie ze zijn,
gaan nooit en te nimmer in discussie!!!
Zij gaan hun eigen weg, en worden daarom
beschouwd als simpel. Wie de klappen van conflict
geweerd heeft, en gezien heeft dat het spel
nergens ophoudt, dat het hart altijd blijft
schreeuwen, dat de wil blijft vechten om
zijn gelijk, en dat er altijd iets nieuws
is om voor te knokken,
zij berusten in die wetenswaardigheid.

Want het nut
en de daaraan toegevoegde
rede, zijn alles wat het streven
op zijn plek houdt

de rede is al het valse
de rede zelf is nep
zij maalt en denkt
zij wikt en weegt

en het streven voedt de rede
en de rede geeft hem zijn gelijk
dus houdt op met denken, houdt op met pogen
berust in het weten, en vertrouw er maar op…

er is geen weg, er is geen wil
er is alleen het zijn!
het geweest zijn tot de laatste spil