De romantiek ontkleed

"Zodra je het systeem door hebt verandert alles in een spel, en op dat ogenblik is de onschuld vermoord."

-Egotrippen en acteren of toch de onschuld die naïviteit heet-

Het woord ‘liefde’ is een eufemisme voor romantiek met lust verweven, zodat het de taboes doorstaat en zodoende niet vanuit moreel oogpunt bestraft kan worden om zijn intrinsieke curruptie.

Wat liefde beoogt te zijn is een secundaire bewondering; het houden van het bewonderen van de ander, omdat in het bewonderen zelf, het ego smoort en wij zo van onszelf bevrijd raken. Bevrijd aan die perfectionistische drang, met de daarmee gepaard gaande onzekerheden.

Bewijs:

Bewondering die buiten jezelf ligt v/s eigenliefde
-----------------------------------------------------------

Is deze op zich zelf gericht dan vergroot dit het ego en dus het Zelf. Hoe geweldiger wij onszelf beschouwen, des te minderwaardiger de ander wordt. Deze selectie van ‘wie is er geschikt genoeg?’ veroordeelt al dat ongeschikt is. Dit kan geen bakermat zijn voor liefde. Want liefde zelf is positief oordelend.
--------------------------------------------------------------------------------

En dan de romantiek! Romantiek is het bedrijven van de allergrootste egotrip in de veronderstelling dat het verkregen plezier de surplus is aan de kwaliteit van wederzijdse bewondering onderwijl elkaars facade negerend. Gaandeweg verlekkert deze romanticus zich aan de seksuele fantasie, alsof deze de enige is van beiden die de boel bespeelt en weldra zijn trofee behaalt onder de dekens. (de naïviteit sluw bespeeld hebbende...)

Het enige verschil om dit verhaal als waarheid of onwaarheid te nemen, hangt af of de spelers in een toestand van bewondering of spel zouden verkeren. Men moet zich realiseren dat de kans ontzettend klein is om je leven lang overwelmt te raken door telkens weer een nieuwe golf van bewondering en daarin even naïef te blijven als de aller eerste keer. Zonder groei, inzicht of enige vorm van progressie als het aankomt op het doorzien van het systeem “aantrekkingskracht en voortplanting” en daarmee te falen om de ‘evolutie’ van dit spel in de context van de tijd en cultuur te zien.

Maar is de vrouw naïef? Minder vaak niet dan wel! Zij kent het spelletje met de ‘regels’ en verwachtingen, en geeft daarbij en herkent daarin alle signalen die daarin onderdeel vormen.
Ook de man heeft zich hierin meester gemaakt, en pikt subtiliteiten op met een scherp getraind oog, die waakzaam onder het ogenschijnlijk oppervlakkige geleuter de boel nauwkeurig gadeslaat. 

Een spel kun je eerlijk spelen of niet. Eerlijk betekent dat je de verwachting waarmaakt uit de signalen die je weggeeft. Vals spelen is het omgekeerde hiervan, wel de signalen weggeven om zo de verwachting op te voeren, hiermee de druk op de ketel te verhogen, om deze vervolgens op geraffineerde wijze uit te buiten. Redenen kunnen verschillend zijn; Uiteenlopend van een diep gewortelde haat, tot een drang om te kijken hoever je kunt gaan, hoe ver de ander bereid is te gaan, en daarmee te begroten wat je maximaal kunt winnen. Hiermee heeft het spel zichzelf verraden en is de onschuld vermoord.

Einde.