Translate

woensdag 6 juni 2012

De stadsmeiden van nu

Ik kom veel in Amsterdam, ik studeer daar en werk er af en toe. Wat mij tegenstaat en dwarszit, zijn de egoïstische, wraakzuchtig en hatelijke actrices die in één grote maskerade op hoge hakken blikken uitdelen die verlammend werken op mijn frisse gemoed. Die als een bijl mijn blije verwachting van de mens, maar ook mijn heteroseksuele affectie naar de vrouw doormidden klieven.
Deze stad zit vol met naargeestig Surinaams egocentrisch Kentucky fried chicken geteisem. Allemaal te dik, te onbeschoft en leven in hun eigen wereld, namelijk die van rappers met gouden tanden, en een scheve pet, (meestal een crimineel vanjewelste).
Daar loopt ze hoor, in een te strakke spijkerbroek, haren strak met cocosvet, geëpileerde wenkbrauwen tot een model "vampier", nog geen 18 jaar met een kinderwagen kroost. Moet toegeven, die negroïde kindjes huilen van alle volkeren het minst!
Kennelijk gedijd dat al goed met het ingebouwde ritme op de pas van moeders mee..
Die vlotte pas, altijd een onbegrepen haast, totdat het op eten aankomt, dan smullen ze net eventjes te lang van hun kippetjes, hamburgers en te grote bekers cola. Waarmee ze zich gelijk kunnen afmeten als de Amerikanen van Holland.
Ik heb niets tegen buitenlandse mensen, sterker nog, ik vind het prachtig. Geef mij maar een wereld die anders is. Maar please, kijk niet zo ongelooflijk arrogant en koud! Dat je gevoel en emotie gelijk zijn aan een kikker die net uit zijn winterslaap omhoog komt, -misschien ook met datzelfde verstand?- geeft je geen vrijbrief dit dan ook zo natuurlijk als het je is ingegeven uit te dragen. Acteer dan a.u.b. een beetje fatsoen. Acteren is je natuurtalent, maar ik begrijp het wel... Jaa, ik snap die houding wel. De Hollandse dames, die haten jullie. vooral die blondines, waar jullie kerels zo op kicken. tja..., en daarbij nemen we even de competitiedrift in ogenschouw, en plotseling wordt alles duidelijk. 
Die grimas is als een fototactische respons van een plant naar het licht, alleen in dit geval van licht naar duisternis. 

De stadsnegerin in Amsterdam, is er niet eentje waar je spontaan vrolijk van wordt. Toch zijn het best heel mooie dames, met hun eigen schoonheid. Maar zeg dat ze maar, als je durft!
Deze dames zijn ehh buitenproportioneel gespierd en agressief. Nu weten we al dat de neger breder en gespierder is gebouwd dan de stakkerige blanke die op een zinloze manier de sportschoolhouder rijk maakt in de hoop zijn donkere broeder te evenaren. Lukt niet! Zij zijn (volgens Chris Rock) vroeger geselecteerd op hun spierkracht. Ik geloof dat. Ik dwaal af.., maar waar het op aankomt is dit. Als zelfs de neger man bang is als zijn vrouw kwaad wordt, waar sta ik dan? ;)

Juist, we kijken het maar aan, en laten het allemaal rustig gebeuren. Voor je het weet, heb je een roei voor je kanis te pakken! Maak ze maar niet boos!! geef ze een extra Macdonnald's en zorg dat ze lekker veel eten, want als je dan toch besluit er iets van te zeggen, weet je in ieder geval dat je wel harder kunt rennen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Kritisch = analytisch