Translate

donderdag 16 februari 2012

Valentijnsfilosofie


“Ik hou van je, mits! je als een joker voor me danst totdat ik niet meer om je kan lachen…”

De liefde die wij ervaren is een ondetermineerbaar gevoel van machteloosheid die een bepaalde kant opwijst. Dit centrale punt wordt ook wel partner genoemd.
De “overspringende vonk”, is niets meer dan een schijnheilige anti-pessimistische houding die wakker wordt geschrokken door een plotseling controleverlies.. Het masker van de geest, moet een noodsprong wagen, daar hij voor niets kan en mag buigen, moet hij het omhelzen. Een vriendschap met het onbegrepene…, wat anders geeft er meer voldoening, controle en gevoel van macht?

Het is de acteur die recht tegenover de natuur in duel is gelopen. Zijn pennenvriend van gene zijde
Deze zet hem oog in oog met zichzelf en al zijn tekortkomingen. Het is de spiegel van volmaakte onvolmaaktheid, en maakt je slaaf in een lijdende egostrijd naar perfectie. Afhankelijk dat je bent, maakt de laffe compromissen, en de sterke zijn kruistocht van zelfkastijding. Al hoewel ze nu met twee zijn, blijven ze beiden alleen en onvolmaakt, en het is niets meer dan dat hun samen zijn, diezelfde gids is naar die leegte. Het worden junkies van gevoelens, zwak en afhankelijk,  Het enige wat ze sterkt is hun medemens die wel in deze façade gelooft! Die houden leven in het spel.
“Zolang ik blijf lachen, blijf dan bij me! “

Nee.., Valentijnsdag prikt hier doorheen, en is als het ware een waarschuwing. Het lieve kaartje, de bloemen, of bonbons, zijn de voorzichtige indicatie dat er mogelijkerwijs meer vlees in de kuip zit.

“Ik schrik niet van je, ik zoek je zelf op”

“Laat mij je alvast voorbereiden op mijn plannen. Laten we even vergeten wat spontaan is, in deze woelige zee der gewoontedieren, die dood komen aandrijven op het vieze zand. Pik er de mooiste uit, zou ik zeggen. Verras jezelf met de mooist verpakte leugen. Want wij weten wat liefde is!!!”
Stuur je kaart naar de ijskoningin, zodat zij haar neus kan ophalen, en per brief jonger en kouder wordt
Zo is het maar net, eenrichtingsverkeer geeft de minste brokken…
Valentijn, wat verschrikkelijk, wat vreselijk. De liefdesvlinders..., deze knagende ratten die je van binnen opvreten in je hopeloze zoektocht van verderf naar geluk. En dan diegenen die ervan gevrijwaard bleven, zij voelen zich de verliezers. Hoe? Hoe is dit mogelijk? Als iedereen slaag krijgt, behalve jij, ja dan, dan voel je jezelf tekort gedaan.
“Waarom kreeg ik geen klap?!!”

Liefde is niet goed en mooi, want deze veilige haven maakt je slap en week. Ze rukt de pit uit de kaars, en zonder vlam ga je verder. Het kruid is nat, en spettert wat. Het ploft niet meer. De natuur heeft een wild paard getemd, als een nieuwe plek voor het jonge kroost. Stel dit zo lang mogelijk uit!!! Het vreet namelijk je inspiratie op, je geestdrift, en schaaft alle fijne randjes van je bolster. Deze vuurpit, waaruit zo’n beetje alles kan ontspruiten. De magische bal met stekels, "geef het geen warmte en water!" Want dan zie je de kwetsbaarheid, het verse groen, voer! voor elke langslopende ezel..



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Kritisch = analytisch