Dating gehannes!

...............

We beginnen met de stressreactie die ervoor zorgt dat je niet normaal jezelf kunt zijn, omdat je op een onnatuurlijke manier geforceerd in elkaars intieme sfeer komt. Het ge-eikel om leuk gevonden te worden, omdat de eerste indruk vaak bepalend is, en je slechts een schets kunt geven van je acteertalent. Daarbij je wansmaak moet verbergen voor haar vreselijk moderne interieur. De mimiek van haar gelaat die zegt; 'ik vertrouw het nog niet helemaal', kunnen blijven negeren. En vol hoop en enthousiasme die langspeelplaat op over toeren zetten. Terwijl je praat luistert je andere hersenhelft mee, om je te betrappen op onbewust toch beredeneerde grootspraak, zodat hij je bijtijds kan afremmen, en weer terug in time kan sturen.
Het merken van een desinteresse geeft dan al snel de neiging om die vervloekte zenuwen en voorbereiding, o.a, een nachtje wakker liggen, om te zetten in een gedrags-mode die neigt naar een zelf refererende onvrede in haar nadeel.
De stempel die je bij afscheid achterlaat, is de samenvatting van die dag, maar dan in die twee woorden, die een nalatigheid achterlaten, die de vrouw voor eeuwig aan je zal herinneren.
Je bent thuis, vervloekt jezelf, (+ de wereld als het echt een pestdag was), zet een lachfilm op, en vergeet, je vergeet zo snel dat je hersens vergeten waren waarvoor ze nou eigenlijk dienen.
Dit is daten, in zijn meest experimentele vorm.
Lust en wanhoop die je eigen onkunde in een notendop versieren :)

..............

De meester en de leerling

...

Ze hadden samen jaren doorgebracht, veel gesprekken en luisteren over en weer. Een speciale vertrouwensband. De leerling is ooit naar hem toegekomen. Hij kwam aan de weg, en ze raakten aan de praat. Nadjar, zo heet hij, was op weg naar de bergen. Maar iets in hem vertelde dat Candra, een dorps wijze, hem iets te vertellen had, en zo is het gekomen.
Aan de tuin van het hof, waar bloemen groeien en oude bomen staan, daar op de houten vloer waren ze altijd na het dagelijkse werk, in gesprek. Toen op een dag, gebeurde er iets bijzonders...


Na veel gesprekken zegt de meester; "Snap je het dan nog niet? Ik ben lang geleden jouw discipel geworden. Ik heb naar je geluisterd met zoveel passie.. Van meet af aan wist ik het al. Maar het maakte me niet uit, of je er zelf van op de hoogte was. De connectie, daar ging het mij om. Dingen die je me vroeg, daarop wist je vaak zelf het antwoord al. Maar je wilde het weerleggen.. Via mij kwam je dieper, en ik hoorde het aan. je had een toehoorder nodig, want in je hart was je alleen.
Jij bent in mij en ik ben in jou. Nu zijn je gedachten ook de mijne. Maar ik zal jou nooit zijn. Want het denken gaat door, en hoewel wij ouder worden, blijft zij onsterfelijk." 

...