Translate

zaterdag 19 november 2011

Parasitaire liefde en offer liefde

Waarom is het zo, dat wij vaak een korte heftige relatie opbouwen die met ruzie en jaloezie eindigt?

Misschien omdat de liefde ons iets geeft, en op het moment dat die "band"er niet meer is, er geen liefde meer is, en krijgen wij niets meer. Dat lekkere gevoel, die roes..
Het voelt fout, je weet dat het gek is, maar toch eis je je deel. Je kunt zelfs kwaad worden als je dat ene belangrijke niet meer krijgt. Ik zeg, krijgt, want je bent tenslotte afhankelijk. Liefde geeft, mits beide partijen overeengestemd acteren naar elkaars wens. Ik hoef geen voorbeelden te noemen, we weten ook dankzij studies, dat een relatie hetzelfde effect heeft als een drug. En als dat ineens ophoudt, omdat een van de twee een ander heeft, komt dat keihard aan, en we worden half krankzinnig. soms zo erg dat mensen zelfmoord plegen. In de meest milde gevallen, schelden we, stalken we, sturen boze brieven, en praten we slecht over elkaar. De echte harde mensen onder ons, kunnen zich erin berusten, en zijn na een paar weken zonder al teveel ellende weer op de rails. Misschien omdat zij liefde niet beschouwen als een gevoel dat slechts geeft?

Als liefde een gever was, dan rekende deze goedzak alleen maar in de plus, en nooit in de min. Maar feit is, dat de min achteraf, veel dieper gaat dan de plus! Het is de regel van 3.

Nu de offer liefde. Opoffering. Het is een manier van erin gaan. Hoe je in de relatie staat. Als een junk, of als een gever. Wil je alleen hebben, of geniet je van jouw betekenis voor de ander? Als gever zijnde, krijg je ook, maar het verschil zit 'm hierin, dat je focus daar niet ligt. Als jij met de ander bezig bent, en je in je partner kunt verplaatsen, dan vind je zelf de rust en bovendien bouw je aan duurzaamheid. Slechte relaties zijn relaties tussen egoïsten. Zij willen alleen maar krijgen, en eisen hun deel. Desnoods met geweld! Dat is geen liefde mensen, dat is wederzijds parasitisme.
Ze delen beiden mee in het effect van hun samenzijn. Daar hoef je niet met goede bedoelingen in te staan, dat heeft de natuur er al helemaal ingebakken. Je kunt in zekere zin, zonder liefde en opoffering profiteren van het effect, alleen krijg je harde klappen als één van de twee plotseling andere plannen heeft. Dan rekent die andere egoïst nog op zijn portie wat niet komt, en wordt natuurlijk boos. Tja...

Dat kan niet bestaan in offer liefde. De echte vorm, waarin het geven van liefde, en het zien van het effect in harmonie zijn. De reactie van je partner bepaalt precies hoeveel jij geeft. Het is niets anders dan een vorm van liefde die zich per moment laat sturen, niet op afspraak.
Ik zeg ook niet voor niets; 'een relatie kun je niet hebben' want dan leef je een afspraken verband. Nee, een relatie is er, of is er niet. Alleen in zijn beschrijving, niet in zijn bepaling.

"Wij zijn in relatie, wij hebben er geen"

Want iets hebben, betekent dat het een ding is, en dat er regels aan verbonden zitten. Waarop anders kun je het beschrijven, dan aan zijn kenmerken?
Wij moeten niet verwachten, want verwachting is leven in de toekomst, en dat maakt de band kunstmatig. Wel kunnen wij genieten, en reageren op acties en reacties. Hoe meer verwachtingen wij kweken, des te meer neigt de relationele band naar die parasitaire. Het is een evenwicht.
Een stabiele relatie is er een die heen en weer gaat. Die verschuift, dan naar het offer, dan naar een afwachtende houding. Niemand slaagt erin, alleen maar te offeren. Puur om het simpele feit, dat iedereen wel eens een slechte dag heeft. En we daarom niet altijd zo'n edele houding kunnen uitdragen, ook al zouden we dat wel willen. Soms zijn we gewoon onmachtig over onze eigen norm.

Kunstmatige relaties, die ik de ongezonde noem, omdat deze achteraf een verraden gevoel geeft, en veel ellende. Hierin wordt veel verwacht, en men stelt graag regels op. Als in een spel. Dat maakt het voor beide parasieten gemakkelijk, want zo kunnen zij hun geven afstemmen aan het nemen. En wanneer zij beiden de balans hebben opgemaakt, kan er eventueel nog wat gebekvecht worden over bepaalde offers die teveel zijn. De compromissen.

Tot slot; Liefde zoeken is de eerste stap naar verderf, want dit is een verwachting najagen.

Ze zeggen toch dat liefde bij jezelf begint? Nou dat betekent niets meer dan liefdevol in de wereld te staan. Liefhebbend. Dat kan op zijn beurt weer, als je ook tevreden met jezelf bent, dus over een zekere innerlijke trots beschikt. Een tevredenheid uitstraalt. Daarvoor moet je je best doen! Dit is de rede dat evolutie de juiste kant opgaat, de besten planten zich voort. Vrouwen vallen op succes, niet omdat ze sletterig zijn, en dure dingen willen, maar omdat ze geen loser willen. Liever een die wel zijn best doet! Die zit vanzelfsprekend goed in zijn vel, en is tevreden en trots. Is minder geneigd zijn goede gevoel van de ander te verkrijgen, maar liever zijn goede gevoel deelt.
~Je vult elkaars leegte nooit op, maar deelt van wat je over hebt~

En als je geeft, en daarbij niets verwacht, maakt het je dan nog uit, aan wie? Het echte offer, is doelloos....

6 opmerkingen:

  1. Ik vind jouw 'kijk' best interessant om te lezen, eerlijk gezegd..
    Vooral dit:"De reactie van je partner bepaalt precies hoeveel jij geeft. Het is niets anders dan een vorm van liefde die zich per moment laat sturen, niet op afspraak."

    Echte liefde is die, welke een relatie overleeft. We krijgen niet wat we geven, maar wat we zijn. Liefde is vooral een gevoel van wederkerigheid (de uitvoering ervan overigens niet altijd per definite evenredig).
    Groet,
    Helena

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Liefde is iets voor een ander overhebben zonder ervoor iets terug te willen. Liefde binnen een relatie kan dus alleen als beide zo ten opzichte van elkaar denken en elkaar daarin aanvullen. Als er een moment is dat de een ff in een dip zit en iets nodig heeft, dan is het een echte relatie als de ander dat aanvoelt en onbaatzuchtig geeft wat die een nodig heeft. Een arm, een schouder, maakt niet uit. Je geeft liefde, je neemt het niet. Liefde is niet iets zakelijks. Het is een gevoel van willen geven. Voor die ene speciale of voor de buurman-vrouw, voor weeskinderen, maakt niet uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste anoniem, wat jij beschrijft is zoals jij het zou willen. Of, waar het woord liefde voor staat, als zijn betekenis. Ik beschrijf liefde zoals wij mensen er mee omgaan. Hoe het werkt. Het is natuurlijk een prachtige gedachte die je spreekt, maar de praktijk wijst anders uit. En we moeten realistisch blijven. Het is beter te begrijpen, en te kijken, dan te dromen over utopia. Misschien komen we ooit dan eerder bij de oorzaak? Liefde is geen gever, zij staat nooit los en op zichzelf, maar is de afgeleide van idealen en verwachtingen. En hiermee gaan uiteraard ee hoop teleurstellingen gepaard..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Emil. Ja, ik ben het met je eens dat je er een praktische en realistische invulling aan moet geven, maar dan wel met de basisgedachte erin zoals ik dat beschreef. Dat moet het fundament zijn waarna je naar keuze een woning erop kan bouwen. En wees eerlijk en reserveer ook ruimte voor jezelf erin. Anders (zo weet ik uit ervaring) verlies je jezelf in de relatie en gaat het fout. Maar blijf dromen. Als de dromers er niet waren geweest waren er nu geen treinen, vliegtuigen en medicijnen. En wees ook reeel dat niet alles zal gaan zoals je het inbeeldt. Ja, er zullen teleurstellingen komen, maar als je je daarop op voorhand instelt komt de klap niet zo hard aan als anders.

      Verwijderen
  4. Dank voor je reactie Roel. Je zin: "..en reserveer ook ruimte voor jezelf erin" spreekt aan. Ik was zelf denk ik steeds de parasiet, en verwachtte en eiste min of meer mijn portie :) Dat werkt niet. Vervolgens grote woede :) Alles wat ik bespreek, je raad het wel...
    Ja ik blijf dromen. Maar zeg erbij, "de verwachting schroef ik terug"
    Leven zonder verwachting, dan is alles een extraatje ;) Wat denk jij Roel?

    groet

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zoek het geluk in jezelf en eis het niet van anderen. Hou eerst van jezelf. Pas als je stopt met het van anderen te vragen (eisen) en het zelf uitstraalt (omdat je van jezelf houdt) geef je anderen de gelegenheid het oom te geven. Maar dan vrijwillig. En zeg nou zelf: het is toch leuker een kadootje te geven aan een ander dat je zelf hebt uitgezocht ipv datgene kopen wat de ander je opdraagt. Oftewel: verwacht niets van een ander maar wees blij met wat je krijgt, hoe klein ook. Wellicht komt dan de droom uit omdat je de ander niet meer nodig hebt voor je eigen vervulling. En dan is het inderdaad een welkom extraatje. En dan komt de droom wellicht uit.
      Wees gerust, ik heb er ruim 50 jaar over gedaan om tot deze inzichten te komen en toch is mijn droom uitgekomen. Lukt jou ook wel.
      groet

      Verwijderen

Kritisch = analytisch