De meester en de leerling

...

Ze hadden samen jaren doorgebracht, veel gesprekken en luisteren over en weer. Een speciale vertrouwensband. De leerling is ooit naar hem toegekomen. Hij kwam aan de weg, en ze raakten aan de praat. Nadjar, zo heet hij, was op weg naar de bergen. Maar iets in hem vertelde dat Candra, een dorps wijze, hem iets te vertellen had, en zo is het gekomen.
Aan de tuin van het hof, waar bloemen groeien en oude bomen staan, daar op de houten vloer waren ze altijd na het dagelijkse werk, in gesprek. Toen op een dag, gebeurde er iets bijzonders...


Na veel gesprekken zegt de meester; "Snap je het dan nog niet? Ik ben lang geleden jouw discipel geworden. Ik heb naar je geluisterd met zoveel passie.. Van meet af aan wist ik het al. Maar het maakte me niet uit, of je er zelf van op de hoogte was. De connectie, daar ging het mij om. Dingen die je me vroeg, daarop wist je vaak zelf het antwoord al. Maar je wilde het weerleggen.. Via mij kwam je dieper, en ik hoorde het aan. je had een toehoorder nodig, want in je hart was je alleen.
Jij bent in mij en ik ben in jou. Nu zijn je gedachten ook de mijne. Maar ik zal jou nooit zijn. Want het denken gaat door, en hoewel wij ouder worden, blijft zij onsterfelijk." 

...