Translate

woensdag 4 augustus 2010

De moeite niet waard

~de vloek van materialisme~

Visite! Gezellig toch, mensen die de moeite nemen om bij je langs te komen. Die het kennelijk gezellig bij je vinden. Dat is een voorrecht, dat niet is uit te drukken in eenheden.
Je zet een kopje thee of koffie, al of niet met koekje erbij. Je wisselt woorden, en komt zo nu en dan uit op een vruchtbaar gesprek. Een gesprek waarin je geeft en neemt. Je luistert niet altijd met even veel zin naar de verhalen van een ander. Maar dat geeft niet. Want straks ben jij weer aan het woord, en doe je je zegje. Of je begrepen wordt, dat maakt niet uit, zolang de ander kijkt en knikt, heb jij voldoening. Het is het idee dat leeft, ik tel mee. Ik en mijn beslommeringen zijn de moeite waard.
Vaak eten ze een hapje mee, tenminste, als het gezellig is, bied je het aan. Maar ook al was het slechts uit beleefdheid. Voor mij voelt het goed, om te delen. Om te kunnen geven. Hen door mij laten inspireren door mijn eigen bijbel, de profeet. Die zegt, dat het geven van groter vreugd is, dan te ontvangen. Zo voelt het ook echt. Dat is niet bij iedereen zo! Materialisten. Voor mij het lelijkste woord wat er is. Ik snap die mensen niet, altijd gehecht aan spullen. Aan de stoffelijke wereld.
Zij rekenen niet in menselijkheid, positivisme, geduld, manieren, maar geld en waarde. Zo was ik gister bij een oude vriend. Ken de familie al lang, en ging veel met de middelste broer om. Bart. Zijn oudste en jongste broer, Peter en Jan, zitten net even anders in elkaar. En dat kleine verschil maakt zoveel uit. zoveel, dat ze hun hele leven ongelukkig zullen blijven, nooit echte vriendschap zullen kennen, en hoogstwaarschijnlijk later in eenzaamheid, afgunst en wrok doodgaan. Het is de materialistische manier van denken, die elk kopje koffie, biertje patatje op een weegschaal zet. Bang dat er van ze wordt geprofiteerd. Dat ze zelf tekort komen.
Ik kon mijn oren niet geloven, toen ik hoorde hoe ze over mensen denken. Namelijk; in termen van halen en brengen. Juist ja, de een haalt, dus dat is de profiteur, en de andere brengt, dat is de goede. Walgelijk gewoon. Deze manier van denken, is een bewijs dat er heel veel dingen van belang nog niet tot ze zijn doorgedrongen. Er zitten grote gaten in hun begripsvermogen. Wat is geld, wat is je stereo waard? Hoe kun je dat vergelijken met respect? Eerbied, vertrouwen? Moet je jezelf eens een Wereld voorstellen waarin iedereen ging bijhouden wat de ander heeft gegeven, en wat jij hem of haar. Dat iedereen zo ging doen, en als de buurman langskomt of je even de klep van zijn auto wilt openhouden, jij stellig zegt; “wat heb je zoal voor mij gedaan de laatste tijd?” Dat kan toch niet, en is ziekmakend. Dit gedrag is pathologisch.
Je herkent ze snel, ze streven altijd naar betere spullen, en als ze het hebben, dan is het al snel niet meer goed genoeg. Het kan beter. Echt tevreden zijn ze nooit. Dat kunnen ze niet. De auto van de buurman is maar een wrak, ook al is ie misschien duurder…
Zo was ik bij andere mensen thuis, om hun katten te verzorgen en het eiland. Heb die moestuin onderhouden, daar ben ik gek op. Bezig met planten, in de buitenlucht. Ook de wietplanten van Jan. Jan heeft er geen sjoege van, en weet, Emil heeft er boeken vol over gelezen, dus dat komt wel goed! En dat kwam het, want Emil weet er veel van, en helpt je dan ook graag. Hoef er niets voor te hebben, maar dat spreekt voor zich. Een dienst omdat ik je ken. En omdat ik geloof, dat je het zult waarderen, en dat die waardering op welke manier dan ook, in enige vorm zijn gezicht laat zien. Maar dat niet alleen, vooral omdat ik geloof, in samenleving. En alles wat dit behelst. Voor mij is dat doen wat je kunt doen, op een leuke manier. Alles soepel en gezellig, liefst zonder te hoeven vragen. Zodat de ander zich niet eens beschaamd hoeft te voelen, nee, we zien dat er ergens hulp gebruikt kan worden, en springen dan met liefde in. Gewoon omdat we kunnen helpen. Als het goed is, en je bouwplan is compleet, zul je er in jezelf een goed gevoel bij krijgen. Dit krijg je als beloning door het besef, dat jijzelf ook blij zou zijn, als een ander dit voor jou zou doen. Een empathie. Je maakt een ander blij, die kweekt een positief beeld van je, en slaat zijn dank op in zijn geheugen. Dat zijn dan jouw verrassingen voor de toekomst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Kritisch = analytisch