Hanggroepjongeren ?

Wanneer we over hanggroepjongeren horen, zijn we geneigd te denken aan een stelletje toekomstloze luiwammesen, verantwoordelijkheid en plichtsbesef ontduikend, samen met hun soortgenootjes door het leven gaan. Waarschijnlijk omdat hun ouders hen niet thuis dulden, zij hun heil op straat gevonden hebben, om toch nog een vleugje van alledaags leven op te snuiven en indien mogelijk, de fanatieke burgerlul zo nu en dan eens flink op zijn nummer te zetten vanuit de groep. Die groep waar je liever met een flinke boog omheen loopt omdat het kleine beetje besef van mislukking dat ze in zich dragen, genoeglijk wordt omgezet in haat naar diegene die het wel goed doen. Dat is zo’n beetje het beeld dat het woord oproept. Hanggroepjongeren, een fouter woord heb ik nog niet gelezen. Het is een 3 ledig woord, bestaande uit; hang- groep- jongeren. Twee ervan zijn correct namelijk; groep en jongeren, en daar is niets mis mee. Het woordje ‘hang’ irriteert mij. De was hangt, een aap hangt, maar mensen zie ik zelden hangen. Het woord duidt op rondhangen, maar dat is een negatieve benadering, en niet objectief. Je noemt een groepje zakenlieden op de wandelgang die elkaar tegen het lijf liepen ook geen hanggroepzakenlui. Nee, want die praten waarschijnlijk over zaken, en winsten. Maar weten wij waar jongeren over praten? Want dat is wat mensen bij elkaar brengt, we hebben behoefte aan een gesprek. Jongeren op straat praten, en elke groep heeft zijn niveau. Er zullen erbij zitten waar de gesprekken niet verder komen dan een voetbaluitslag, maar wat dan nog? Nee, ik denk dat het moeilijk geaccepteerd wordt omdat zittende jongeren op een bankje, of waar dan ook, met hun houding de brave burger belachelijk maken. Als een verzet tegen het algemeen belang. Maar het is meer een vlucht uit de geforceerde sleur van maatschappij en de hersenspoeling van tv, of hektiek van een ongecoördineerd huishouden of erger. Niet iedereen past goed in het gemiddelde, vooral niet de vrijdenkende. Redetwisten in een groep, op straat of in het park. Met joint of zonder. Maar groepsdiscussies zijn zo oud als de mensheid zelf, en zijn leerzaam en dus een gezond sociaal signaal. Rangorde, lichaamstaal, gesprekstechnieken en overtuiging, alles komt aan bod. Juist jonge mensen hebben behoefte hun visie op de wereld te vergelijken met die van een ander. Dat geeft zekerheid en vertrouwen. Natuurlijk hebben telefoonmaatschappijen liever dat we dat over de telefoon bespreken met elkaar, maar er blijft een leegte over die je zo niet invult. Eigenlijk gaan gesprekken veel te veel over de telefoon. Handig voor concrete dingen, afspraken en zakenrelaties, maar voor de rest schiet het overal tekort. Een bevolking die braaf achter de tv zit is wel te manipuleren. In tegenstelling tot pratende groepjes, die met hun discussies in tijd, zichzelf loswerken uit de hypnose van tv. Daarin wordt een schijnwereld geschapen. We hebben ten slotte zoveel nodig om ons gelukkig te voelen. Maar wie praat, komt vanzelf uit op onderwerpen waarin de zin en onzin van zaken aan bod komen, en dat is de kweekvijver voor rebellie. Informatie delen, kennis en gevoelens. Is dit fout? Ik zie veel liever groepjes rondhangen, waarvan ik weet dat alleen al in hun samenzijn, die jongeren zich goed ontplooien en hun ontwikkeling in sneller vaart voortvloeit, dan wanneer ze ieder individueel achter de buis zaten. Om nog maar te zwijgen over de in zichzelf gekeerde Ipotters! Hun waarheid is het slappe aftreksel van de valse hartontboezemingen van gewiekste trendzetters. Die slappe filosofie in muziekjes die met leuke deuntjes even ons emotioneel lichaam verstoren omdat het lied, en niet wij, bepalen welke kant ons denken opgaat, en de luisteraar zich daarin als een slaaf moet schikken. Genieten van muziek vereist een zekere overgave daaraan.We misbruiken de liedjes om ons ego te strelen en emotionele pijn te verzachten. Maar gevaarlijk wordt het als er erkenning in wordt gezocht. Dan nemen we het letterlijk. Ach, er wordt goed aan verdiend. Zo is het met alles wat rot en vuil is, zolang het geld oplevert kan alles. En dan de computergame jongeren. Lekker achter de pc is leuk, maar meer dan 4 uur is niet goed. Contacten op afstand, relaties die worden aangeknoopt zonder ook maar één keer elkaar echt mee te maken. Alles wordt surreëel. Openlijke gesprekken maken plaats voor telefoongesprekken en email verkeer. Dan zijn hanggroepjongeren in deze tijd juist een voorbeeld! Die laten zich nog varen door hun instinctieve neiging zoals dat ons in het bloed zit. Zitten we met iets, dan zoeken we elkaar op. We zijn groepsdieren, en dat kun je niet verbieden. ~Dit was weer een productie van ‘Snijer is kwaad’, even een andere kijk op de werkelijkheid~